είμαι πολύ κουρασμένος απόψε ... ακόμα μια μάχη με έχει εξουθενώσει
... ήταν μια ακόμα νίκη για μένα ... κέρδισα ευτυχώς και αυτή την φορά
... αλλά είμαι πολύ κουρασμένος ...θα κοιμηθώ ...το δικαιούμαι άλλωστε
….
το καράβι μου έχει πολλές αβαρίες ... οι ναύτες μου είναι και αυτοί κουρασμένοι … τα λάφυρα είναι πολλά αυτή την φορά ...ενα ακόμα εγγλέζικο καράβι έχασε την μάχη από εμάς ... οι θησαυροί από το εγγλέζικο καράβι για την βασίλισσα δεν θα φτάσουν ποτέ στον προορισμό τους ... σε αυτή την μάχη μου άρεσε πολύ ο ναύαρχος όταν τα έδινε όλα με το σπαθί του εναντίον μου ... είχε ένα πολύ δυναμικό χαραχτήρα και πολεμούσε σαν τζέντλεμαν … τον ζούσα στην μάχη με τα σπαθιά μας .. με ζούσε όμως και αυτός ... δεν το βλέπαμε σαν μονομαχία μεταξύ μας από ένα σημείο και μετά ... θέλαμε το παιχνίδι ... και αυτό με κολάκευε και η αδρεναλίνη ανέβαινε στα ύψη και για τους δυο μας … ξιφομαχούσαμε με χαμογέλα και πείσμα ... ο ένας βελτίωνε τα λάθη του από τον άλλον... μοιραζόμασταν την τεχνική του σπαθιού και χορεύαμε σε αυτή την μονομαχία ...
το καράβι του όμως βουλιάζει , όλα τα λάφυρα είναι στο δικό μου καράβι , και οι ναύτες μου με περιμένουν να ανεβώ και να φύγουμε ... και πρέπει να γυρίσω πίσω ... πηδάω στα σχοινιά , ανεβαίνω στο καράβι μου και ρίχνω μια μάτια στον ναύαρχο .. με κοιτάζει ... μου χαμογελάει με ένα παράπονο ... δεν ήθελε να χάσει το καράβι του ... και ήθελε ακόμα λίγο παιχνίδι μαζί μου ...
τον αφήνω μόνο του ... τον εμπιστεύομαι ... θα επιβιώσει ... τρία εγγλέζικα καράβια είναι στον ορίζοντα ... οι καπνοί θα τα φέρουν προς αυτόν ... τον χαιρετάω με το ίδιο χαμόγελο υποκλινόμενος ...απομακρυνόμαστε ...
αλλά πρέπει να πάμε οπωσδήποτε το καράβι για επισκευή ... με χίλια ζόρια οι πειρατές μου το κρατάνε με πείσμα να μην βουλιάξει … τους θαυμάζω για την υπομονή τους μετά από μια τέτοια μάχη , αλλά τους καμαρώνω περισσότερο που με ανέχονται ακόμα ... μάλλον θα με συμπαθούν ... με εμπιστεύονται ... ρεμάλια ήταν άλλωστε ... εγώ τους έκανα ανθρώπους ... και τι ανθρώπους ... πειρατές ...αλλά με αξιοπρέπεια πειρατές όμως ...
δεν είχαν και άλλη επιλογή άλλωστε ... προτίμησαν την περηφάνια τους , παρά τον εξευτελισμό.... και δικαιωθήκαν μαζί μου ... η αγχόνη πονάει , ενώ εγώ τους πονάω διαφορετικά ... καθάρματα είναι , δεν λέω , αλλά είναι επίλεκτοι για μένα και έτσι περπατάμε όλοι μαζί ... αλλά είμαι ο καπετάνιος τους
και με αποδέχτηκαν ... δεν τους χαλάω χατίρι άλλωστε …
μετά από κάθε μάχη έχει ο καθένας το ποσοστό του ... και είμαι δίκαιος ... 65-35 έχουμε πει ...το 65 για μένα πάντα... το 35 δικό τους και ας το μοιραστούν όπως θέλουν μεταξύ τους αυτοί ... ξέρω , θα βγάλουν τα μάτια τους , αλλά θα μάθουν να μοιράζονται στο τέλος ... και ύστερα εγώ έχω την ευθύνη ... εγώ κρατάω τις ισορροπίες πάνω στο καράβι ... εγώ να φτιάξω τις αβαρίες του καραβιού, εγώ να πληρώσω τα σχοινιά , το ρούμι και την τροφή τους ... διαχειρίζομαι τα πάντα σε αυτό το καράβι ....και τα όλα αυτά τα κάνω για να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι ... σε κάθε λιμάνι πάντα τους κερνάω ... το τι έχω πληρώσει με τα μεθύσια τους δεν λέγεται ... στο τέλος θα με βάλουν και μέσα οικονομικά .. απαπά !!! ..δεν θα το ανεχτώ άλλο αυτό ... όλο μεθοκοπάμε και τα κάνουν θαμπόγυαλα οι άξεστοι ... τι ξύλο έχει πέσει σε κάθε λιμάνι δεν λέγεται ... σμπαράλια γυρίζουν πίσω στο καράβι ... αλλά είναι ευτυχισμένοι … έχουν βγάλει το άχτι τους ... γράφουν την ιστορία τους σε κάθε λιμάνι κάθε φορά … βρωμάνε οι σιχαμένοι από το ρούμι και τα ψεύτικα αρώματα των γυναικών του λιμανιού , και κάθε φορά επιστρέφουν στο καράβι τρέχοντας να μην τους λυντσάρουν οι ντόπιοι .... αλλά καλύτερα άρωμα από ρούμι παρά την βρώμια τους ...
η λέξη νερό πάνω τους είναι κάτι σαν επιδημία ... με το ζόρι τους βάζω στα βαρέλια με καυτό νερό , και ένα ξυστρί για τα μουλάρια να τριφτούν για να φύγει η βρωμά από πάνω τους ... αλλά αυτοί το έχουν στο πετσί τους το μικρόβιο της βρώμας ... γελάνε με όποιον είναι στο βαρέλι για μπάνιο , και τον κοροϊδεύουν .. και άντε μετά να κάνει μπάνιο ο κάθε λίγδης στο βαρέλι ... δραματική κατάσταση …. αλλά το μπάνιο είναι μπάνιο ... και θα το υποστούν ... κανόνας του καραβιού είναι αυτός για μένα ... βέβαια αυτοί γκρινιάζουν και μου λένε ότι αφού το καράβι λάμπει από καθαριότητα , είναι και αυτοί καθαροί ...
από ρούχα δεν λέω ... μοντελάκια είναι οι σιχαμένοι ... κουρελήδες σκέτοι είναι ... και καμαρώνουν μεταξύ τους ... λένε ότι είναι από την μάχη , και δείχνουν με περηφάνια τα σκισίματα τους ... αλλά η βρώμα και η μπόχα που έχουν πάνω τους δεν τους νοιάζει καθόλου ... οι σιχαμένοι μου ...οι λίγδηδες μου ... τα ρεμάλια μου …
καλύτερα το άρωμα του αρουραίου , παρά η μπόχα τους ... αλλά αρουραίους του αποκαλώ .. έχουν μια ιδιαιτερότητα και μια γρηγοράδα στις κινήσεις τους ειδικά όταν ανεβαίνουν τα σχοινιά ... και εγώ δεν πάω πίσω όμως ... μαζί τους προπονούμαι στο ανέβασμα των σχοινιών ... πολλές φορές χάνω από αυτούς , όταν δεν είναι μεθυσμένοι πάνω στα σχοινιά ... αλλά χαίρονται αυτό το παιχνίδι μαζί μου ...
αισθάνονται καπετάνιοι στα σχοινιά , και εγώ απλά τους χαμογελάω ... και μετά τους κερνάω ρούμι ... άλλο που δεν θέλουν οι αρουραίοι ... καταβόθρες είναι .. κινητά βαρέλια τους αποκαλώ ... αλλά στην μάχη είναι κογιότ .. μελετάνε τον αντίπαλο σε κάθε του κίνηση , και κοιτάζονται μεταξύ τους ... είναι ευέλικτοι και τσαμπουκάδες … δεν διστάζουν πουθενά ... και δεν πολεμούν απλά ... ζουν την μυρωδιά του μπαρουτιού και του σπαθιού … μάχονται μέχρι εσχάτων , είναι ενωμένοι σαν ομάδα και το χαίρονται πολύ ... ένας για όλους και όλοι για έναν ... εμένα εννοώ ... και μετά έρχεται η επιβράβευση από εμένα προς αυτούς ... άλλωστε τα μόνα καλά λόγια που έχουν ακούσει στην ζωή τους είναι από μένα ...κανόνας μου είναι , μια αγέλη κερδίζει πάντα με έναν αρχηγό , και ένας αρχηγός κερδίζει πάντα με μια αγέλη ...
κάθομαι πολλές φορές και τους διαβάζω ιστορίες , και με ακούν με το στόμα ανοιχτό ... γίνονται παιδιά που ακούνε παραμύθι .. και τους αρέσει να με ακούν ... και εγώ να τους καμαρώνω που επιτέλους βρίσκουν μια ψυχική ηρεμία από τις ιστορίες μου … τους έχω πιάσει να σκουπίζουν τα δάκρυα τους κρυφά , και τους καμαρώνω ... τους αρέσει πολύ μια ιστορία με μια νεραϊδίτσα που τους λέω ... και ακούν , και ακούν , και είμαστε όλοι μια ζεστή παρέα .... μια οικογένεια ας πούμε .... και το καράβι γλιστρά στην θάλασσα μέσα στην νύχτα κάτω από το φως του φεγγαριού...
το καράβι μου έχει πολλές αβαρίες ... οι ναύτες μου είναι και αυτοί κουρασμένοι … τα λάφυρα είναι πολλά αυτή την φορά ...ενα ακόμα εγγλέζικο καράβι έχασε την μάχη από εμάς ... οι θησαυροί από το εγγλέζικο καράβι για την βασίλισσα δεν θα φτάσουν ποτέ στον προορισμό τους ... σε αυτή την μάχη μου άρεσε πολύ ο ναύαρχος όταν τα έδινε όλα με το σπαθί του εναντίον μου ... είχε ένα πολύ δυναμικό χαραχτήρα και πολεμούσε σαν τζέντλεμαν … τον ζούσα στην μάχη με τα σπαθιά μας .. με ζούσε όμως και αυτός ... δεν το βλέπαμε σαν μονομαχία μεταξύ μας από ένα σημείο και μετά ... θέλαμε το παιχνίδι ... και αυτό με κολάκευε και η αδρεναλίνη ανέβαινε στα ύψη και για τους δυο μας … ξιφομαχούσαμε με χαμογέλα και πείσμα ... ο ένας βελτίωνε τα λάθη του από τον άλλον... μοιραζόμασταν την τεχνική του σπαθιού και χορεύαμε σε αυτή την μονομαχία ...
το καράβι του όμως βουλιάζει , όλα τα λάφυρα είναι στο δικό μου καράβι , και οι ναύτες μου με περιμένουν να ανεβώ και να φύγουμε ... και πρέπει να γυρίσω πίσω ... πηδάω στα σχοινιά , ανεβαίνω στο καράβι μου και ρίχνω μια μάτια στον ναύαρχο .. με κοιτάζει ... μου χαμογελάει με ένα παράπονο ... δεν ήθελε να χάσει το καράβι του ... και ήθελε ακόμα λίγο παιχνίδι μαζί μου ...
τον αφήνω μόνο του ... τον εμπιστεύομαι ... θα επιβιώσει ... τρία εγγλέζικα καράβια είναι στον ορίζοντα ... οι καπνοί θα τα φέρουν προς αυτόν ... τον χαιρετάω με το ίδιο χαμόγελο υποκλινόμενος ...απομακρυνόμαστε ...
αλλά πρέπει να πάμε οπωσδήποτε το καράβι για επισκευή ... με χίλια ζόρια οι πειρατές μου το κρατάνε με πείσμα να μην βουλιάξει … τους θαυμάζω για την υπομονή τους μετά από μια τέτοια μάχη , αλλά τους καμαρώνω περισσότερο που με ανέχονται ακόμα ... μάλλον θα με συμπαθούν ... με εμπιστεύονται ... ρεμάλια ήταν άλλωστε ... εγώ τους έκανα ανθρώπους ... και τι ανθρώπους ... πειρατές ...αλλά με αξιοπρέπεια πειρατές όμως ...
δεν είχαν και άλλη επιλογή άλλωστε ... προτίμησαν την περηφάνια τους , παρά τον εξευτελισμό.... και δικαιωθήκαν μαζί μου ... η αγχόνη πονάει , ενώ εγώ τους πονάω διαφορετικά ... καθάρματα είναι , δεν λέω , αλλά είναι επίλεκτοι για μένα και έτσι περπατάμε όλοι μαζί ... αλλά είμαι ο καπετάνιος τους
και με αποδέχτηκαν ... δεν τους χαλάω χατίρι άλλωστε …
μετά από κάθε μάχη έχει ο καθένας το ποσοστό του ... και είμαι δίκαιος ... 65-35 έχουμε πει ...το 65 για μένα πάντα... το 35 δικό τους και ας το μοιραστούν όπως θέλουν μεταξύ τους αυτοί ... ξέρω , θα βγάλουν τα μάτια τους , αλλά θα μάθουν να μοιράζονται στο τέλος ... και ύστερα εγώ έχω την ευθύνη ... εγώ κρατάω τις ισορροπίες πάνω στο καράβι ... εγώ να φτιάξω τις αβαρίες του καραβιού, εγώ να πληρώσω τα σχοινιά , το ρούμι και την τροφή τους ... διαχειρίζομαι τα πάντα σε αυτό το καράβι ....και τα όλα αυτά τα κάνω για να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι ... σε κάθε λιμάνι πάντα τους κερνάω ... το τι έχω πληρώσει με τα μεθύσια τους δεν λέγεται ... στο τέλος θα με βάλουν και μέσα οικονομικά .. απαπά !!! ..δεν θα το ανεχτώ άλλο αυτό ... όλο μεθοκοπάμε και τα κάνουν θαμπόγυαλα οι άξεστοι ... τι ξύλο έχει πέσει σε κάθε λιμάνι δεν λέγεται ... σμπαράλια γυρίζουν πίσω στο καράβι ... αλλά είναι ευτυχισμένοι … έχουν βγάλει το άχτι τους ... γράφουν την ιστορία τους σε κάθε λιμάνι κάθε φορά … βρωμάνε οι σιχαμένοι από το ρούμι και τα ψεύτικα αρώματα των γυναικών του λιμανιού , και κάθε φορά επιστρέφουν στο καράβι τρέχοντας να μην τους λυντσάρουν οι ντόπιοι .... αλλά καλύτερα άρωμα από ρούμι παρά την βρώμια τους ...
η λέξη νερό πάνω τους είναι κάτι σαν επιδημία ... με το ζόρι τους βάζω στα βαρέλια με καυτό νερό , και ένα ξυστρί για τα μουλάρια να τριφτούν για να φύγει η βρωμά από πάνω τους ... αλλά αυτοί το έχουν στο πετσί τους το μικρόβιο της βρώμας ... γελάνε με όποιον είναι στο βαρέλι για μπάνιο , και τον κοροϊδεύουν .. και άντε μετά να κάνει μπάνιο ο κάθε λίγδης στο βαρέλι ... δραματική κατάσταση …. αλλά το μπάνιο είναι μπάνιο ... και θα το υποστούν ... κανόνας του καραβιού είναι αυτός για μένα ... βέβαια αυτοί γκρινιάζουν και μου λένε ότι αφού το καράβι λάμπει από καθαριότητα , είναι και αυτοί καθαροί ...
από ρούχα δεν λέω ... μοντελάκια είναι οι σιχαμένοι ... κουρελήδες σκέτοι είναι ... και καμαρώνουν μεταξύ τους ... λένε ότι είναι από την μάχη , και δείχνουν με περηφάνια τα σκισίματα τους ... αλλά η βρώμα και η μπόχα που έχουν πάνω τους δεν τους νοιάζει καθόλου ... οι σιχαμένοι μου ...οι λίγδηδες μου ... τα ρεμάλια μου …
καλύτερα το άρωμα του αρουραίου , παρά η μπόχα τους ... αλλά αρουραίους του αποκαλώ .. έχουν μια ιδιαιτερότητα και μια γρηγοράδα στις κινήσεις τους ειδικά όταν ανεβαίνουν τα σχοινιά ... και εγώ δεν πάω πίσω όμως ... μαζί τους προπονούμαι στο ανέβασμα των σχοινιών ... πολλές φορές χάνω από αυτούς , όταν δεν είναι μεθυσμένοι πάνω στα σχοινιά ... αλλά χαίρονται αυτό το παιχνίδι μαζί μου ...
αισθάνονται καπετάνιοι στα σχοινιά , και εγώ απλά τους χαμογελάω ... και μετά τους κερνάω ρούμι ... άλλο που δεν θέλουν οι αρουραίοι ... καταβόθρες είναι .. κινητά βαρέλια τους αποκαλώ ... αλλά στην μάχη είναι κογιότ .. μελετάνε τον αντίπαλο σε κάθε του κίνηση , και κοιτάζονται μεταξύ τους ... είναι ευέλικτοι και τσαμπουκάδες … δεν διστάζουν πουθενά ... και δεν πολεμούν απλά ... ζουν την μυρωδιά του μπαρουτιού και του σπαθιού … μάχονται μέχρι εσχάτων , είναι ενωμένοι σαν ομάδα και το χαίρονται πολύ ... ένας για όλους και όλοι για έναν ... εμένα εννοώ ... και μετά έρχεται η επιβράβευση από εμένα προς αυτούς ... άλλωστε τα μόνα καλά λόγια που έχουν ακούσει στην ζωή τους είναι από μένα ...κανόνας μου είναι , μια αγέλη κερδίζει πάντα με έναν αρχηγό , και ένας αρχηγός κερδίζει πάντα με μια αγέλη ...
κάθομαι πολλές φορές και τους διαβάζω ιστορίες , και με ακούν με το στόμα ανοιχτό ... γίνονται παιδιά που ακούνε παραμύθι .. και τους αρέσει να με ακούν ... και εγώ να τους καμαρώνω που επιτέλους βρίσκουν μια ψυχική ηρεμία από τις ιστορίες μου … τους έχω πιάσει να σκουπίζουν τα δάκρυα τους κρυφά , και τους καμαρώνω ... τους αρέσει πολύ μια ιστορία με μια νεραϊδίτσα που τους λέω ... και ακούν , και ακούν , και είμαστε όλοι μια ζεστή παρέα .... μια οικογένεια ας πούμε .... και το καράβι γλιστρά στην θάλασσα μέσα στην νύχτα κάτω από το φως του φεγγαριού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου