... ταξίδια μέσα απο το πορφυρό χρώμα του κρασιού ... ερωτογητέματα ... { keep dreaming } ....

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Η τελευταία πράξη...




_ Στοπ ! Σταματήστε ! Χάλια είναι το φινάλε για ακόμα μια φορά ! Θα σκάσω μαζί σας! Όλα στραβά πάνε τελικά και όχι τίποτα άλλο, σήμερα έχουμε πρεμιέρα! Δεν είναι το ποθητό αποτέλεσμα που ζητάω! ( Τι σκατά φταίει και κάτι δεν μου κολλάει στην τελευταία πράξη με το θεατρικό; ). Σταματάμε για λίγο τα δοκιμαστικά της τελευταίας πράξης και μετά ξανασυνεχίζουμε. Δεν το πιστεύω αυτό που ζω μαζί σας και έχουμε πρεμιέρα απόψε! Κάντε διάλλειμα! Θέλω να ανακαλύψω τι πάει στραβά. Διάλλειμα όλοι σας! Θα βρω τη λύση μόνος μου!
_ Μα κύριε σκηνοθέτα όλα είναι πολύ σωστά. Σας το λέω αυτό σαν κριτικός θεάτρου και ως ρεπόρτερ. Δεν βλέπω καμία ατέλεια στο θεατρικό, απεναντίας όλα είναι τόσο ζωντανά μέσα από τους πρωταγωνιστές και μαλώνετε άδικα τους ηθοποιούς. Είστε αναγνωρισμένος σαν σκηνοθέτης, διαπρέψατε παγκοσμίως αλλά η παράσταση θα είναι θεαματική με τον τρόπο που παίζουν οι ηθοποιοί σας. Δύσκολοι οι ρόλοι μέσα από δύσκολα κείμενα που ζωντανεύουν μέσα από τους ρόλους κάθε ηθοποιού. Αλήθεια, που ανακαλύψατε αυτό το κείμενο; Δεν υπάρχει συγγραφέας σε αυτό το σύγγραμμα αλλά είναι πολύ όμορφο και αγγίζει τον αναγνώστη ή ακροατή αν το διαβάσει ή το βιώσει μέσα από μια θεατρική παράσταση. Το παράξενο είναι η ακαταλαβίστικη υπογραφή έχει στο τέλος το κείμενο αυτό. Τι σας έκανε να δώσετε τον τίτλο «ο θάνατος του έρωτα»; Είναι πολύ περίεργος τίτλος για θεατρική παράσταση. Ελάτε, ηρεμήστε λίγο. Κερνάω τσιγάρο. Όμως γιατί κάτι πάει στραβά όπως λέτε; Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας και ίσως σας βοηθήσουμε όλοι μαζί για την τέλεια παράσταση που έχετε στο μυαλό σας.
Ο σκηνοθέτης σιωπηλός παίρνει το τσιγάρο που του προσφέρει, τον κοιτάζει στα μάτια περιμένοντας να του το ανάψει και με την πρώτη δυνατή ρουφηξιά το τσιγάρο έφτασε στο μισό με την κάφτρα.
_ Άκουσε κάτι ρεπόρτερ και μάθε πως δεν είμαι τρελός. Θα σου εκμυστηρευτώ κάτι. Το κείμενο το βρήκα στην πόρτα του σπιτιού μου τυλιγμένο σε πάρα πολύ παλιές εφημερίδες με ημερομηνίες πριν από ένα αιώνα δεμένο με παλιό σπάγκο. Όλες οι σελίδες ήταν χειρόγραφες και άλλες ήταν πολύ καθαρογραμμένες με πένα, άλλες μουτζουρωμένες, άλλες τσαλακωμένες και μερικές σκισμένες και ξανακολλημένες. Οι σελίδες δεν είχαν αρίθμηση και όλα έμοιαζαν με πάζλ. Έκανα περίπου τρία χρόνια να βάλω σε μια τάξη αυτές τις σελίδες προσπαθώντας να ανακαλύψω τη σειρά και τον ειρμό της σκέψης αυτού του άγνωστου συγγραφέα. Πιστεύω  πως δικαιώθηκα στο τέλος και μπορώ να πω πως αυτό το σύγγραμμα με συγκίνησε πολύ μέσα από τις ζωντανές παραστάσεις γραφής. Κάθε σελίδα που κατάφερνα να την βάλω στη σωστή διάταξη καθώς και η εξέλιξη του διηγήματος να μεταμορφώνεται σε πραγματική συνέχεια της ιστορίας, με συγκλόνιζε τόσο πολύ και ήθελα να το τελειώσω με κάθε τρόπο. Μερικές φορές ζούσα τις στιγμές μέσα από την ιστορία αυτή και δεν ξέρω τι με ώθησε να δώσω αυτό τον τίτλο «ο θάνατος του έρωτα». Ίσως αυτή η παράξενη υπογραφή στο τέλος του κειμένου που δεν ξέρω σε τι γλώσσα είναι γραμμένη και με κόκκινα γράμματα λες και ήταν γραμμένα με αίμα  με ώθησε να ολοκληρώσω αυτό το σύγγραμμα. Σαν ρόλο δεν τον έζησα βιωματικά, αλλά τον βίωσα μέσα από τη γραφή αυτή. Θα ήθελα να ζήσουν αυτές τις αγωνίες του έρωτα όλοι οι θεατές και να δείχνουν σαν μια πραγματικότητα μέσα από τις σκηνοθετικές μου ικανότητες. Η τελευταία πράξη στο θεατρικό με το θάνατο του πρωταγωνιστή που τον μαχαιρώνει η αγαπημένη του γιατί της έβαλαν λόγια και θολωμένη μέσα από τον τρελό αυτό έρωτα της σκοτώνοντας τον αγαπημένο της δεν μου κολλάει έτσι όπως θα ήθελα να βγει πάνω στη σκηνή. Κάτι λείπει από το θεατρικό και δεν μοιάζει αληθινό έτσι όπως το φαντάζομαι. Το μαχαίρι δείχνει πολύ ψεύτικο, το χτύπημα της ηθοποιού είναι διστακτικό και με κάνει να σκέπτομαι πως δεν ζουν την τελευταία πράξη. Άσε με λίγο μόνο ρεπόρτερ. Αν δεν βρω τη λύση μέχρι το απόγευμα που είναι η πρεμιέρα είμαι ικανός να τα ακυρώσω όλα, ακούς; Για μένα πάντα υπάρχει λύση, μπορεί να είναι δύσκολη ή σχεδόν ακατόρθωτη μα κάτι θα σκεφτώ. Θέλω να μείνω εντελώς μόνος. Δεν θέλω να βλέπω κανένα πάνω στο σανίδι όπως και κανένα γύρω μου. Πες τους να φύγουν όλοι για μια ώρα και να ξεκουραστούν. Στη ζωή μου παίζω για όλα ή τίποτα γιατί τα θέλω όλα ή τίποτα και το εννοώ πραγματικά. Μου έλειπε όμως μια σελίδα και την συμπλήρωσα μόνος μου, όμως δεν ξέρω αν θα είναι σωστή σαν τελευταία σκέψη. Διαισθάνομαι κάτι με ένα παράξενο ταξιδιώτη που ήρθε από το πουθενά και έδωσε μια ολοκλήρωση της τελευταίας σελίδας της ιστορίας. Άφησε με λίγο μόνο. Δεν θέλω να με παρεξηγήσουν οι ηθοποιοί. Ζήτησε τους μια διακριτική συγνώμη από μέρους μου, βρες μια δικαιολογία και είμαι σίγουρος πως θα ζήσουμε μαζί την τελευταία πράξη…
Ο σκηνοθέτης έμεινε μόνος στο θέατρο μελετώντας την τελευταία πράξη αλλά λύση δεν έβρισκε. Έπιασε το μαχαίρι στα χέρια του αλλά έδειχνε πολύ ψεύτικο στα μάτια του. Όλοι οι θεατές θα το έβρισκαν σαν ατέλεια και οι κριτικοί θα είχαν κάτι να προσθέσουν σαν κακό σχόλιο εναντίον του. Στην πραγματικότητα θα ήθελε να βγάζει πολύ αίμα σε κάθε υποτιθέμενο χτύπημα αλλά …
_ Τι σκέφτεσαι σκηνοθέτη; Το τελευταίο χτύπημα;
Ο σκηνοθέτης γύρισε αυθόρμητα να δει ποιος είχε μείνει μέσα στο θέατρο και μάλιστα ακριβώς στο πίσω κάθισμα από αυτόν. Ήταν ένας άγνωστος που έδειχνε πολύ γερασμένος, έμοιαζε με νεκροκεφαλή με ελάχιστη σάρκα και τα μάτια του ίσα που ξεχώριζαν στο βάθος του κρανίου του. Είχε μακριά μαλλιά και γένια και έδειχνε πολύ σκυφτός λες και η πλάτη του έκρυβε κάτι σαν μεγάλη καμπούρα. Ο σκηνοθέτης τον κοίταξε και ένοιωσε μια απέχθεια. Του απάντησε πολύ απότομα λέγοντας του. 
_ Ποιος είσαι εσύ γεροκαμπούρη; Πως τόλμησες και μου διέκοψες τις σκέψεις μου; Ποιος σε άφησε και μπήκες εδώ μέσα; Φύγε γρήγορα γιατί θα σε πετάξω έξω με τις κλωτσιές, ακούς;
_ Ηρέμησε σκηνοθέτη. Σε λίγο θα με παρακαλάς. Έχω τη λύση στο πρόβλημα σου.
_ Και που ξέρεις το πρόβλημα μου γέρο; Φύγε τώρα πριν σε πάρει ο διάολος !
_ Βιάζεσαι σκηνοθέτη. Μου μιλάς πολύ άσχημα αλλά μην τα βάζεις μαζί μου γιατί έχω τη λύση της τελευταίας πράξης. Σου λείπει το σωστό μαχαίρι. Αυτό που θα χτυπάς με όλη σου τη δύναμη και αυτό με την σειρά του θα βγάζει αίμα αληθινό. Δοκίμασε αυτό το μαχαίρι. Όσο για τον διάολο όπως λες, δεν πρόκειται να με πάρει και στο λέω με απόλυτη σιγουριά. Εσένα ίσως να σε πάρει, εμένα όμως όχι γιατί μπορεί να είμαι ο ίδιος ο διάολος. Την τελευταία πράξη από την παράσταση ζητάς με απόλυτη επιτυχία και μπορώ να στη χαρίσω μάλιστα σε τέτοια βαθμό που θα έχουν να λένε και να παραμιλάνε όλοι για αυτήν. Ξέρω από τέτοιες σκηνές που δεν μπορείς να φανταστείς αλλά ούτε και θα έβαζε ποτέ το φτωχό μυαλό σου.
Με μια κίνηση του βγάζει ένα μαχαίρι κοφτερό από την μπέρτα του και το δίνει στον σκηνοθέτη λέγοντας του.
_ Η τελευταία πράξη θα γίνει με αυτό το μαχαίρι. Τι με κοιτάς; Πάρτο. Σου απλώνω την παλάμη μου να με καρφώσεις με αυτό. Χτύπα με δυνατά και τρύπησε με. Είμαι πολύ δυνατός στα εφέ του θανάτου. Όλα είναι υπό δοκιμή και εντελώς δωρεάν. Χτύπα με, τρύπα με….
Ο σκηνοθέτης θαμπώθηκε από μαχαίρι και τη λαβή του. Ήταν έτσι ακριβώς όπως το φανταζόταν σαν εργαλείο θανάτου της τελευταίας πράξης. Ολόχρυσο και πλαισιωμένο από πολλά πολύχρωμα πετράδια στη λαβή του. Το έπιασε στα χέρια του με ευλάβεια, το κοίταξε και είπε στον καμπούρη.
_ Γέρο κάτι σαν αυτό έψαχνα για μαχαίρι αλλά μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της τελευταίας πράξης; Θέλω πολύ αίμα στο χτύπημα της καρδιάς και να δείχνει σαν αληθινό…
Ο γέρος τον διέκοψε απαντώντας του με οργή.
_ Αργείς σκηνοθέτη! Δεν έχεις πολύ χρόνο! Σου πρόσφερα την παλάμη μου να δοκιμάσεις το μαχαίρι μου και εσύ διστάζεις. Χτύπα με δυνατά! Τρύπησε την παλάμη μου!. Θα ζήσεις την πιο όμορφη τελευταία πράξη θανάτου που θα μείνει στην ιστορία στο θεατρικό σανίδι. Όλοι θα έχουν να λένε για σένα και στο υπόσχομαι. Εμπιστέψου με. Χτύπα την παλάμη μου με όλο σου μίσος! Το μαχαίρι μου έχει να σου πει πολλά και να σου δείξει  ακόμα περισσότερα. Χτύπα με!
Ο σκηνοθέτης κράτησε το μαχαίρι από τη λαβή του, οπλίστηκε με τόλμη μπήγοντας το ελαφρά και επιδερμικά στο χέρι του γέρου. Αυτός με τη σειρά του ξαναθύμωσε που δεν τον εμπιστεύτηκε σε όσα του είχε πει.
_ Με δύναμη σου είπα! Γιατί έχεις ενδοιασμούς; Θέλω το μίσος και το ξέσπασμα σου. Η τελευταία πράξη σε περιμένει. Όλα είναι μια τελευταία πράξη στη ζωή και όλα ζητάνε το άλικο χρώμα της καρδιάς στο τέλος. Έχεις καρδιά σκηνοθέτη; Εγώ ίσως όχι… Μπήξε με δύναμη το μαχαίρι στην παλάμη μου! Θα σου αποδείξω πως ξέρω τι ζητάς. Χτύπα με.
Ο σκηνοθέτης έπαιζε με το μαχαίρι, το κάρφωνε σιγά σιγά την παλάμη του και όσο πιο πολύ δύναμη έβαζε στο μαχαίρι, τόσο πιο πολύ αίμα έβγαζε χωρίς να αισθάνεται καθόλου πόνο ο γέρος. Όμως πόσο θα έπαιζε με αυτό; Δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεση του πριν ξεκινήσει η πρεμιέρα. Γύρισε απότομα προς τον γέρο και του το έμπηξε με δύναμη στην παλάμη του. Το μαχαίρι διαπέρασε τα πάντα, το αίμα έτρεχε άφθονο αλλά καμιά μορφή πόνου δεν ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του. Απεναντίας, μπορεί να έσταζε πολύ αίμα, αλλά δεν υπήρχε καμία πληγή. Ο γέρος κοίταξε τον σκηνοθέτη, λέγοντας του με ήρεμο τρόπο.
_ Τελικά έχω δίκιο και μη μου πεις πως δεν είναι αυτό που ζητούσες για την τελευταία σκηνή της παράστασης. Νομίζω πως σε δικαίωσα μέσα από αυτό που ζητούσες. Στο χαρίζω. Δεν θέλω λεφτά σαν αντάλλαγμα, αλλά μόνο να δω την τελευταία σκηνή του έργου. Θέλω να δω την τελευταία πράξη. Τι λες σκηνοθέτη; Είμαστε σύμφωνοι;
Ο σκηνοθέτης κατενθουσιασμένος του υποσχέθηκε πως σίγουρα θα δει την τελευταία πράξη από το θεατρικό και μάλιστα θα του έδινε μια ωραία θέση για να απολαύσει όλη την παράσταση. Του είπε ακόμα πως θα τον έντυνε με τα πιο όμορφα αριστοκρατικά κουστούμια γιατί δεν άρμοζε να είναι κουρελής στην πρεμιέρα, εξηγώντας του πως όλη η υψηλή κοινωνία θα ήταν παρούσα και δεν έπρεπε να είναι παράταιρος. Ο γέρος δεν ζήτησε τίποτα περισσότερο από μια μαύρη φαρδιά καμπαρτίνα που θα έκρυβε την καμπούρα του και ένα μαύρο καπέλο και έτσι έγινε. Η παράσταση ξεκίνησε στην ώρα της και όλη η αριστοκρατία παρακολουθούσε με αγωνία την υπέροχη αυτή παράσταση που είχε αγωνία με πολλές εναλλακτικές και απρόσμενες σκηνές. Τα κοστούμια εποχής σε αυτό το θεατρικό ήταν πραγματικά άψογα, όσο και οι ηθοποιοί που ζούσαν το ρόλο τους. Στην τελευταία πράξη η πρωταγωνίστρια καρφώνει με δύναμη το μαχαίρι στον αγαπημένο της και μετά σημαδεύει την καρδιά της. Η σκηνή ήταν τόσο ζωντανή με το αίμα, αφήνοντας άναυδους τους θεατές. Το ζευγάρι που πρωταγωνιστούσε στο θεατρικό ήταν το πιο ερωτευμένο στη ζωή και στο σανίδι της σκηνής, κάτι που τους έκανε να πάρουν και το ρόλο αυτόν γιατί τον έρωτα αν τον ζήσεις στο έπακρο, τότε όλα τα άλλα θα είναι απλοί βιωματικοί ρόλοι. Οι κουρτίνες έκλεισαν, οι θεατές σηκώθηκαν από τις βελούδινες πολυθρόνες τους και καταχειροκροτούσαν κατενθουσιασμένοι. Η αυλαία ξανάνοιξε, αλλά οι πρωταγωνιστές δεν σηκώθηκαν. Ξανακλείνουν βιαστικά οι κουρτίνες και ο κόσμος χειροκροτεί με περισσότερο ενθουσιασμό. Ο γέρος με την μαύρη καμπαρτίνα του, σηκώνεται και με διακριτικό τρόπο περπατάει προς την έξοδο. Βγαίνει από το θέατρο και κατευθύνεται με αργά βήματα από την πίσω πλευρά του θεάτρου. Ψιλοβρέχει μα δεν αργεί να ξεσπάσει σε μπόρα η βροχή. Δυνατές φωνές και στριγκλιές πανικού ακούγονται από το θέατρο. Όλοι τρέχουν πανικόβλητοι με το θέαμα της τελευταίας πράξης. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι νεκροί πάνω στο σανίδι της σκηνής και ο κόσμος τρέχει παντού και πουθενά προς την έξοδο. Ο σκηνοθέτης δεν πιστεύει σε όσα βλέπει, αλλά προσπαθεί να είναι ψύχραιμος. Ένα ψυχρό αεράκι λούζει το ιδρωμένο πρόσωπο της αγωνίας του. Σηκώνεται αυθόρμητα από την πολυθρόνα του έχοντας την αίσθηση μιας απόλυτης ικανοποίησης. Απλώνει τα χέρια του προς τα πάνω και φωνάζει με δύναμη.
_ Έμαθα την τελευταία πράξη! Συμπληρώθηκε η τελευταία σελίδα έτσι όπως την φαντάστηκα στο μυαλό μου και με βασάνιζε τόσο καιρό! Ετοιμάσου για την τελευταία πράξη άγνωστε γέροντα! Έρχομαι να σε βρω!
Με γρήγορα βήματα προσπαθούσε να ξεφύγει από το πλήθος που έτρεχε προς τις εξόδους κινδύνου αγνοώντας τα πάντα γύρω του ανέβηκε πάνω στη σκηνή και πήρε το μαχαίρι του θανάτου και έτρεξε με γοργά βήματα με σκοπό να φτάσει την έξοδο του θεάτρου. Η ανάσα του τον περιόριζε μέσα από την αγωνία του, αλλά ήξερε τη διαδρομή του. Βγήκε από το κτίριο τρέχοντας προς την πίσω μεριά του θεάτρου. Η βροχή μάστιζε το πρόσωπο του και το λιγοστό φως από τις κολώνες φωτισμού τον εμπόδιζε να δει καθαρά. Σταμάτησε πολύ κοντά σε μια φιγούρα που φορούσε μια μαύρη καμπαρτίνα και καπέλο. Κοιτούσε τον τύπο με την καμπαρτίνα που ήταν απέναντι του αυστηρότατος. Ήταν ο γεροκαμπούρης χωρίς αμφιβολία που του είχε χαρίσει το μαχαίρι για την τελευταία πράξη από το θεατρικό του έργο. Όμως δεν έδειχνε τόσο γέρος. Μέσα από τη βροχή τον έβλεπε να μεταμορφώνεται και να ξαναμεταμορφώνεται. Έδειχνε πολύ νεότερος, με σάρκα και οστά και έπαιρνε τη μορφή ενός πολύ ωραίου άντρα. Ενός άντρα που στο πρόσωπο του ζωγραφιζόταν μια οργή και ένα παράπονο. Η αστυνομία μετά από το συμβάν αυτό, είχε περικυκλώσει  το κτίριο του θεάτρου και να μην αφήσει κανένα να περάσει ανεξέλεγκτος, προσπαθώντας να διαλευκάνουν το μυστήριο του εγκλήματος από τους πρωταγωνιστές της θεατρικής παράστασης. Ο κλοιός όλο και στένευε γύρω τους  κρατώντας τους σε μια απόσταση περίπου δέκα μέτρων. Η βροχή όλο και δυνάμωνε και ο δυνατός αέρας χόρευε μαζί της. Οι αστυνομικοί ήταν σιωπηλοί όπως και οι δύο άντρες περιμένοντας την επόμενη κίνηση από αυτή τη σκηνή. Το τοπίο αλλιώτικο πότε μέσα από σιωπές και πότε από φωνές, όμως μια δυνατή και βαθειά επιβλητική αντρική φωνή διαπέρασε τα πάντα σπάζοντας τη μονοτονία στο χώρο.
_ Τι θέλεις να μάθεις σκηνοθέτη; Τι ζητάς από μένα; Συμπλήρωσες τις ανακατεμένες μου σελίδες και έλυσες το παζλ από τα μπερδεμένα κείμενα που βρήκες στο κατώφλι σου. Αλήθεια, μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να σημαίνει αυτή η υπογραφή μου σαν καρικατούρα και αναρωτήθηκες ποτέ; Ως προς τι αυτά τα ανακατεμένα κείμενα άραγε και γιατί να τα στείλω σε σένα; Απόψε θα μάθεις πολλά και θα δεις ακόμα πιο πολλά. Προκάλεσε με. Θα παίξουμε μαζί την τελευταία πράξη.
Ο σκηνοθέτης ήταν πολύ κοντά, σχεδόν πρόσωπο με πρόσωπο με την αλλιώτικη μορφή αυτού του άγνωστου γέροντα. Ήταν και οι δύο μουσκεμένοι ως το κόκαλο, όμως αυτό δεν τους εμπόδιζε στην τελική τους αναμέτρηση. Δεν υπήρχε τίποτα για αυτούς γύρω τους, ούτε αστυνομία, ούτε καταιγίδα παρά μόνο αυτοί. Με τη σειρά του απάντησε στον άντρα με την τραχιά φωνή.
_ Παράξενε, με ξεγέλασες και έπαιξες άτιμα! Μου είπες πως αυτό το μαχαίρι έκρυβε ένα τρυκ αλλά δεν ήταν ψεύτικο στο τέλος! Το δοκίμασα και σε μένα όταν έφυγες από την αίθουσα πριν ξεκινήσει η παράσταση και δεν ένοιωσα καθόλου πόνο και τρύπημα αλλά μόνο αίμα να τρέχει από την παλάμη μου. Γιατί με ξεγέλασες και σκότωσες τους πρωταγωνιστές από το θεατρικό; Τι σου έφταιξαν; Γιατί τα έκανες όλα αυτά; Ως προς τι αυτή η καταστροφή;
_ Διαδρομές είναι όλα σκηνοθέτη. Στιγμές γεμάτες αποστάσεις, στάσεις, κάτι σαν την αφετηρία της ζωής με προορισμό και τερματισμό το θάνατο. Η ζωή είναι έρωτας και ο θάνατος το τέλος μιας πράξης της ζωής χωρίς έρωτα. Σκηνοθέτη ξέρεις τι σημαίνει έρωτας; Μοιάζει να πονάει, να υποφέρει, να γελάει, όμως τι είναι τελικά σαν συναίσθημα; Κρυώνεις  σκηνοθέτη; Όμορφος καιρός απόψε σαν βραδιά . Όλα είναι εναντίον μου και όλα με το μέρος μου. Παραξενεύεσαι με τα λόγια μου; Έγραψες το καλύτερο θεατρικό έργο που σου χάρισα χωρίς να έχει αρχή ούτε τέλος. Το έζησες καθώς ταξινομούσες τις σελίδες αλλά κάτι σε έτρωγε μέσα σου. Σε βασάνισε «η αλήθεια της τελευταίας πράξης». Ερωτεύτηκες; Υπήρξες θύμα ή θύτης σκηνοθέτη; Πόνεσες πολύ όταν σε χώρισε η πρωταγωνίστρια; Πόσο ακόμα πόνεσες όταν έμαθες πως σε πούλησε με τον πρωταγωνιστή; Σε έβλεπα από ψηλά σαν καμένο χαρτί να μεθάς και να καπνίζεις ασύστολα και να προσπαθείς να εκδικηθείς αλλά ήσουν αδύναμος. Παραδόθηκες τόσο εύκολα, εσύ ο δυναμικός σκηνοθέτης που στο πέρασμα του έφτιαξε την καριέρα που ονειρευόταν αλλά έκανε ένα λάθος. Αγάπησες παράφορα και τα έχασες όλα στο τέλος. Τελικά ο έρωτας σε κάνει μαριονέτα ε; Σκηνοθέτη τίποτα δεν είναι ή δεν υπήρξε τυχαίο. Τα μπερδεμένα κείμενα μου ήταν η πρώτη μορφή ανάστασης σου και το δέλεαρ της εκδίκησης. Σου άφησα την τελευταία πράξη στα κείμενα, και την έφτιαξες στα μέτρα της εκδίκησης σου. Ξαναβρήκες το χαμένο σου εαυτό και μέσα από το κείμενο αυτό έφτιαξες το καλύτερο θεατρικό. Ξανάγινες ο παλιός σου εαυτός αλλά έγινες πιο σκληρός. Έγινες ο παλιός σκηνοθέτης και τα ηνία ήταν πλέον δικά σου. Σε παρακαλούσαν να πάρουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο η πρώην σου και ο αγαπημένος της για να γευτούν τη δημοσιότητα και την αναγνώριση μέσα από τις ποιοτικές σου σκηνοθεσίες. Τα κατάφερες στο τέλος. Πήρες την εκδίκηση σου σκοτώνοντας ότι σε σκότωσε. Μόνο που εσύ είσαι αθώος γιατί δεν ήξερες για το μαχαίρι της εκδίκησης στην τελευταία πράξη, αυτό φανταζόσουν όμως και εγώ τόλμησα και στο χάρισα. Τελικά ποιος είναι ο δολοφόνος; Εσύ ή εγώ; 
Ο σκηνοθέτης τον κοίταξε άγρια και σήκωσε το μαχαίρι που του χάρισε αυτή η μορφή του σκελετωμένου γέροντα που τώρα ήταν αντί σάρκα και οστά, έβλεπε ένα πολύ ωραίο αλλά οργισμένο άντρα. Ο άντρας δεν έκανε καμιά κίνηση να αμυνθεί, απεναντίας έδειχνε να περιμένει την κίνηση αυτή. Όμως κάτι τον σταμάτησε λίγο πριν το μαχαίρι φτάσει στην καρδιά του.
_ Θέλω να μάθω για την τελευταία πράξη! Ζητούσα το τελευταίο χειροκρότημα και μου το στέρησες! Όλα τελείωσαν μέσα από ένα απρόσμενο τέλος και…
_ Και κέρδισες τα πάντα χάνοντας τα πάντα. Έτσι έπρεπε να γίνει. Δεν μου απάντησες αν υπήρξε θύμα ή θύτης στον έρωτα. Χρώματα και γεύσεις είναι όλα μέσα από αλήθειες σκηνοθέτη. Δεν έφταιξα εγώ αλλά εσύ. Ζητούσες μια πραγματική σκηνή σαν τελευταία πράξη και στην χάρισα με τον καλύτερο τρόπο. Δεν σε ξεγέλασα εγώ αλλά εσύ ο ίδιος προκάλεσες αυτό το τέλος. Το τέλος ενός έρωτα μέσα από την απληστία σου για τις πιο αληθινές σκηνές. Κρίνεσαι ένοχος σε όσα έπραξες! Σκότωσες τον ίδιο τον έρωτα, αλλά πεθαίνει ο έρωτας ποτέ; Δεν παθαίνει, αλλά μεταμορφώνεται σε άγγελο. Δεν με πιστεύεις; Όλοι οι αστυνομικοί μας κοιτούν, μαζεύτηκε πολύς κόσμος πίσω από αυτούς και παρακολουθούν  τη δική μας παράσταση. Έφτασε η ώρα της αλήθειας. Κάνε την επόμενη κίνηση.
Ο σκηνοθέτης τα έχει χαμένα αλλά τίποτα δεν τον εμποδίζει να δώσει ένα τέλος σε όλα αυτά, κοιτάζει προς τους αστυνομικούς και τους επιβάλει με όλη τη δύναμη της φωνής του.
_ Συλλάβετε τον! Αυτός είναι ο ένοχος που με το ψεύτικο μαχαίρι του κατάφερε να σκοτώσει τους πρωταγωνιστές!
Οι αστυνομικοί με τη σειρά τους στρέφουν τα όπλα τους προς τον τύπο με την καμπαρτίνα και την καμπούρα. Αυτός με αργές κινήσεις, βγάζει την καμπαρτίνα και μετά τα υπόλοιπα ρούχα του. Ένα μαύρο πανί καλύπτει την περιοχή του ανδρισμού του και δυό μακριά μαύρα φτερά ξεπετάγονται από την πλάτη του. Ο κόσμος έχει μείνει άφωνος σε όσα βλέπει. Μοιάζει με μαύρο άγγελο. Είναι πολύ αυστηρός και επιβλητικός μπροστά τους. Κάνει μια αργή περιστροφή δείχνοντας πως δεν είναι κοινός θνητός, κοιτάζει τον σκηνοθέτη κι του λέει.
_ Η υπογραφή μου μέσα από τις καρικατούρες γραφής σημαίνει «θάνατος του έρωτα». Πολύ σωστά έδωσες σαν τίτλο σε αυτό το θεατρικό «ο θάνατος του έρωτα». Ταυτιστήκαμε και αυτό ήταν και η νέα μου αρχή. Με ξύπνησες άθελα σου και αυτό είναι το αποτέλεσμα σου. Από ψηλά σε έβλεπα να προβληματίζεσαι μετά μια ερωτική περιπέτεια που έζησες, σε έβλεπα να μεθοκοπάς και να τα σπας όλα γύρω σου φωνάζοντας στο δωμάτιο σου πως σε σκότωσε ότι λάτρεψες. Ήσουν στο έλεος και με τάσεις αυτοκτονίας. Σε λυπήθηκα και αποφάσισα να αλλάξω τη μίζερη ζωή σου χαρίζοντας αυτές τις ανακατεμένες σελίδες. Σε σκότωσε ο έρωτας αλλά δεν μου έφτανε αυτό. Ήθελα να σου δείξω με τον τρόπο μου πως για να ζήσει κάποιος την τελευταία πράξη του έρωτα πρέπει να πεθάνει ο ίδιος και το ταίρι του. Για να ζήσει επουράνια ο έρωτας πρέπει και οι δυό ψυχές να πεθάνουν ταυτόχρονα και να ταξιδέψουν στον άυλο κόσμο αγκαλιασμένοι για την επόμενη διαδρομή τους. Σκηνοθέτη με τι μοιάζω; Είμαι άνθρωπος ή άγγελος;  Έχω νιότη και δείχνω ωραίος άντρας, μα τα φτερά μου είναι  μαύρα.  Με είδες σαν απομεινάρι ενός γέροντα και τώρα με βλέπεις αλλιώτικο. Μάθε πως με σκότωσε ο ίδιος ο έρωτας. Πίστεψα σε αυτόν, δόθηκα ολοκληρωτικά, προδόθηκα ολοκληρωτικά και παραδόθηκα ολοκληρωτικά. Αυτοκτόνησα με το μαχαίρι αυτό που σου χάρισα, πίστευα πως λεφτερώθηκα αλλά δεν πέθανα αλλά απεναντίας μεταμορφώθηκα. Έγινα καταραμένος και περιφέρομαι παντού. Θέλω να εκδικηθώ τον έρωτα, ακούς; Τίποτα δεν με σταματάει πια! Δεν θέλω πια τον έρωτα αλλά και ούτε και θα ξαναστεριώσει! Σας μισώ όλους σας! Σας χάρισα τον κόσμο μου και με προδώσατε! Φύγε σκηνοθέτη. Άλλωστε δεν σκότωσα εγώ αλλά εσύ, οπότε είμαι αθώος. Επέμενες η τελευταία σκηνή να γυριστεί με το μαχαίρι μου και τους το επέβαλες. Δεν μιλάς;
Ο σκηνοθέτης δεν απάντησε και έδωσε εντολή να τον συλλάβουν οι αστυνομικοί. Το τοπίο άρχισε να αλλάζει. Η βροχή μεταμορφώθηκε σε καταιγίδα και ο αέρας σάρωνε τα πάντα στο πέρασμα του. Οι αστυνομικοί με δυσκολία στεκόταν όρθιοι και τα πάντα γύρω τους τα παρέσερνε ο αέρας. Πολλές αστραπές και κεραυνοί έκαναν ένα τοπίο που δεν μπορούσε να σταθεί τίποτα όρθιο αλλά μόνο ο μαύρος άγγελος. Με αργές κινήσεις σήκωσε τα χέρια του ψηλά στον ουρανό και άνοιξε τα φτερά του. Ένα δυνατό φως σχηματίστηκε γύρω του και με μια κίνηση του άρχισε να πετάει προς το φώς. Ανέβαινε ψηλά, όλο και χανόταν ώσπου έγινε μια μικρή κουκίδα και χάθηκε. Η βροχή σταμάτησε το τοπίο επανήλθε σε απόλυτη ησυχία, όλα γύρω ήταν στεγνά και οι αστυνομικοί είχαν μείνει άφωνοι και ακίνητοι από αυτό το παράξενο γεγονός. Πριν καν προλάβουν να αντιδράσουν είδαν τον σκηνοθέτη να μπήγει το μαχαίρι στην καρδιά του και να πέφτει στο δρόμο. Οι τελευταίες λέξεις του ήταν…
_ Διάβολε του έρωτα την τελευταία πράξη δεν την είδες. Η τελευταία πράξη ήταν αυτή. Μπορεί να πήρα αυτό που αναζητούσα, μπορεί να μου έδωσες δύναμη να εκδικηθώ, αλλά να θυμάσαι κάτι που μου είπες. «Για να ζήσει επουράνια ο έρωτας πρέπει και οι δυό ψυχές να πεθάνουν ταυτόχρονα και να ταξιδέψουν στον άυλο κόσμο αγκαλιασμένοι για την επόμενη διαδρομή τους».  Προλαβαίνω;