λαβύρινθος
από σκέψεις με αδύναμο μίτο …. διάδρομοι χωρίς αδιέξοδο γιατί εμείς τους επιλέγουμε
… Εσωστρεφείς επιλογές μέσα από ψευδαισθήσεις … δεν ψάχνουμε το φως της ζωής μα
το σκοτάδι … δεν ζητάμε την πραγματικότητα μα την ψευδαίσθηση …. θέλουμε να αιμορραγούμε
γιατί έτσι πιστεύουμε πως υπάρχει λύτρωση μη αποδεχόμενοι την πραγματικότητα …
ίσως αιμορραγήσαμε εμείς οι ίδιοι τον έρωτα γιατί το πορφυρό χρώμα μας ταίριαζε
περισσότερο … ίσως γιατί έτσι θέλουμε να ζούμε … δεν αποδεχτήκαμε την αλήθεια
γιατί την φοβηθήκαμε , δεν ζητήσαμε την λύτρωση μα τον θάνατο … καταστάσεις με
παρωπίδες που τις φορέσαμε ακούσια …
αλλά έτσι θέλουμε να ζούμε …. ας κρυφτούμε στην στα σπήλαια της μοναξιάς μας επομένως
… που ξέρεις όμως ? ίσως αν φτάσουμε στο σπήλαιο του πλάτωνα αναμοχλεύοντας τις
ίδιες εικόνες δεμένοι με τις άυλες αλυσίδες που δεθήκαμε εθελοτυφλώντας , και κάποια
στιγμή να θελήσουμε να σπάσουμε τα δεσμά , να σηκωθούμε και να περπατήσουμε προς
την έξοδο … θα ανακαλύψουμε ένα αλλιώτικο κόσμο … μπορούμε να περπατήσουμε πάνω
σε αυτόν με σιγουριά ? … έχουμε την δύναμη να δούμε το πραγματικό φώς ? ... έχουμε
την ικανότητα να περπατήσουμε και να ανακαλύψουμε τις πραγματικές αλήθειες ? … μπορούμε
να δούμε τον εαυτό μας μέσα από τον καθρέπτη μιας λίμνης ? … αν ναι τότε θα
πούμε μέσα μας …
_ εαυτέ μου προχώρα … η ζωή
τώρα ξεκινάει ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου