η πτώση ....

με σκότωσε κάτι που λάτρεψα ... μα τι λάτρεψα ? ... μια ουτοπία ? ... ένα ψέμα του έρωτα ? ψεύτικα χρώματα συναισθημάτων στον καμβά τού έρωτα ? .... μήπως ήταν ένα περαστικό όνειρο ή ένα φυλακισμένο ψέμα που του χάρισα τα φτερά να πετάξει ? .... το έμαθα να πετάει  , πέταξα μαζί του , το εμπιστεύτηκα και κράτησα το χέρι του …. το κράτησα από το χέρι , αλλά όμως κατηφορίζω .... το νοιώθω ... πετάω όμως ... ακόμα πετάω ... χαμογελάω ... ταξιδεύω και κοιτάζω προς τα πάνω .... το όνειρο όσο πάει γίνεται όλο και μια μικρή κουκίδα και η γη μεγαλώνει , και μεγαλώνει και μεγαλώνει ... κοίτα την θάλασσα ... κοίτα πόσο ήρεμη είναι ... κοίτα πόσο μικραίνει ο ουρανός ... κοίτα πόσο γρήγορα πετάω ... χάνεσαι και όλο μικραίνεις ..... χάνομαι και όλο μεγαλώνω προς την θάλασσα .... σου χαμογελάω με παράπονο μα τα βράχια όλο και μεγαλώνουν ... τα συναισθήματα και η αδρεναλίνη είναι ανακατεμένα μέσα μου …. Σε κοιτάζω εκεί ψηλά μα η κουκίδα σου χάθηκε …. Ο βράχος όλο και μεγαλώνει …. η θάλασσα γαλήνια και όλο μεγαλώνει …. αλήθεια πόσο με σημάδεψες προς τα βράχια αλήτη ? … αισθάνομαι σαν το ίκαρο με την πτώση μου …. όμως είμαι πιο μάγκας …. δεν θέλω να χαθώ στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας , μα θέλω τα βράχια σου …. έμαθα να είμαι σκληρός μέσα μου και πρέπει να το αποδείξω στον εαυτό μου  …..είμαι πολύ στα βράχια και όλες οι αισθήσεις μου  σκέπτονται τον πόνο μου …. έγινα ένα με τον βράχο …. κομματιάστηκα πάνω του ….  διαλύθηκα ολοσχερώς …  μα ακόμα κοιτάζω εκεί πάνω … το βλέμμα μου σε κοιτάζει εκεί ψηλά , μα δεν υπάρχεις …. κέρδισες …. με σκότωσες  με τον χειρότερο τρόπο , αλλά πεθαίνει ένας φοίνικας ? … όοοχι … αναγεννιέται μέσα από τι στάχτες του και … οι δροσσουλίτες πεθαίνουν ? … ούτε … μεταμορφώνονται σε φαντάσματα και περιμένουν τον επόμενο χορό …. τον χορό με την συνείδηση σου μάτια μου … η παρτίδα μόλις ξεκίνησε ….