χρόνια πολλά δάσκαλε ...

_ σήμερα έχει πολύ κρύο και δεν θα κάνουμε μάθημα … η παγωνιά θα μεταμορφωθεί σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα σε χιόνια … δεν έχουμε ξύλα για να ζεσταθούμε και έτσι το μάθημα δεν θα γίνει σήμερα … κρυώνετε πολύ και σας καταλαβαίνω … πολύ κρύο έχει αλλά έτσι είναι ο χειμώνας ….. έτσι είναι τα Χριστούγεννα … το πράσινο της φύσης ντύνεται με το άσπρο του χειμώνα … κρυώνετε πολύ και δεν θα σας εξετάσω σήμερα … Μανωλιό γιάντα σηκώνεις την χέρα σου ? … ήντα θέλεις να μας πεις ? …  

_ γιάντα δάσκαλε δεν θα μας εξετάσεις ? … η μέρα είναι όμορφη … η εποχή ντύθηκε με τις βαρυχειμωνιές μέσα από τις βαρυθυμωνιές  της … κρυώνει και η ίδια γιατί την πάγωσε ότι την πρόδωσε … αγάπησε το καλοκαίρι αλλά εμπόδιο ανάμεσα τους μπήκε το φθινόπωρο …δάσκαλε κρυώνεις ? 

_ ήντα λες Μανωλιό ? … έχει ψόφο έξω και αρχίζει να χιονίζει … δεν θα σας εξετάσω σήμερα … άλλωστε μια μέρα έμεινε πριν τα Χριστούγεννα … ας ζεσταθούμε με την ανθρωπιά μας …

_ δάσκαλε καταίω το μάθημα … θέλω να μας εξετάσεις … να πω το μάθημα ?  

_ μπα ? … καταίεις το μάθημα και θέλεις να το πεις ? … άδικα θα το πεις … καλύτερα να πάτε όλοι στα σπίτια σας … Χριστούγεννα είναι … καλά Χριστούγεννα μαθητές μου …

όλοι έφυγαν από την τάξη μέσα από τις παγωνιές τους λέγοντας ευχαριστώ στον δάσκαλο τους … ο δάσκαλος με τη σειρά  του μάζεψε τα βιβλία του και έριξε μια ματιά στην αίθουσα … ο Μανωλιός καθόταν ακόμα στο θρανίο και με το μολύβι του τραβούσε παράξενες διαδρομές πάνω σε μια κόλλα χαρτί … ο δάσκαλος τον κοίταζε, τον άφηνε όμως να συνεχίσει αυτό που έφτιαχνε …. Μπορεί να κρύωνε αλλά η έκφραση του Μανωλιού πάνω στο χαρτί και το μολύβι του τον ζέσταινε … περίμενε … ο Μανωλιός σταμάτησε αυτό που έφτιαχνε, το κοίταξε, χαμογέλασε και …

_ Μανωλιό γιάντα κάθεσαι στο θρανίο και φτιάχνεις κάτι ? … απορώ πως δεν πάγωσες αλλά απεναντίας απολαμβάνεις αυτό που τύπωσες πάνω στο χαρτί … 

Ο Μανωλιός τύλιξε την κόλλα του σε όσα έφτιαχνε πάνω της έξι φορές … την φίλησε και την έσφιξε στο χέρι του γερά … σηκώθηκε από το θρανίο και πλησίασε τον δάσκαλο του … άνοιξε το χέρι του και του πρόσφερε την κόλλα του …

_ τι είναι αυτό Μανωλιό ? … γιατί μου το δίνεις ? … μου αρέσει που μου χαμογελάς … 

_ ένα δικό μου δώρο είναι δάσκαλε για σένα … δεν είχα κάτι άλλο να σου χαρίσω …σήμερα δεν έχει παγωνιά γιατί είναι Χριστούγεννα … δεν ξέρω την αλήθεια ή το ψέμα για τις αυτές τις γιορτές, ξέρω όμως όσο και αν με πόνεσες με τις βεργιές σου όσο δεν κάτεχα το μάθημα, με δίδαξες και διδάχτηκα … σου κάνω ένα δώρο δάσκαλε … θα ήθελα να σου χαρίσω πιο πολλά, αλλά η κόλλα μου είναι το δώρο μου … άνοιξε το όταν θα φύγω … δάσκαλε, μάλωνε με … δάσκαλε  δεν θα βάλω ποτέ μυαλό … δάσκαλε έμαθα νάμαι λεύτερος … χρόνια πολλά δάσκαλε … είναι όμορφα που αντέχω να περπατάω σε κάθε εποχή … μου αρέσει να περπατάω ξυπόλυτος ... δεν  ζήτησα τίποτα, δεν θα με αλλάξει τίποτα γιατί έμαθα να ζω από το τίποτα … ζω λεύτερος … καλά Χριστούγεννα δάσκαλε … 

ο Μανωλιός φίλησε τον δάσκαλο του και αποχώρησε από την αίθουσα …. κοίταξε τον Μανωλιό που περπατούσε ξυπόλητος στην παγωνιά με μια παλιοκουβέρτα … έτρεχε πάνω στο χιόνι και χόρευε ξυπόλυτος … έδειχνε ευτυχισμένος πολύ … τον καμάρωνε μα έπρεπε να τον μαλώνει σαν δάσκαλος για όσα του είπε αλλά … χαμογέλασε, άνοιξε την κόλλα του Μανωλιού… αυτή έγραφε…. 

{ δάσκαλε με δίδαξες με τις βεργές σου και εγώ διδάσκομαι … έμαθα να γράφω χωρίς μολύβι αλλά με κάρβουνο … δεν είχα ποτέ μολύβι και το ζήλεψα … κρατούσα ένα κλαδάκι και τη μύτη του την βουτούσα στο κάρβουνο … δεν παραπονέθηκα ποτέ μου όσο και αν ζήλεψα τα μολύβια που κρατούσαν οι άλλοι … ποτέ δεν έκλεψα ένα μολύβι από κανένα και ούτε θα το κάνω ποτέ … μου αρέσει που ξεχωρίζω με τους συμμαθητές μου … όλοι φοράνε παπούτσια και εγώ ακόμα … μου αρέσει που φοράνε όμορφα και καθαρά ρούχα … τους καμαρώνω … δεν τους ζηλεύω όμως γιατί …

Καλά Χριστούγεννα δάσκαλε … να με μαλώνεις … να με διδάσκεις … δεν έχω κανένα να με διδάσκει … σου χαρίζω μέσα από τις μουτζούρες μου μια αλήθεια … σου χαρίζω μια καρδιά … την καρδιά μου …

καλά Χριστούγεννα …