{ όσο υπάρχουν άνθρωποι } ...

_ καλησπέρα σας … θα μπορούσατε να με πάτε μέχρι τον Κολωνό ? …θα ήθελα να σας πω πως δεν έχω να σας πληρώσω την κούρσα κύριε ταξιτζή , αλλά είμαι πολύ κουρασμένος και δεν μπορώ να περπατήσω τόση διαδρομή …. μπορείτε να με πάτε ? … σας παρακαλώ …. ευγενικά σας το ζητάω … δεν αντέχουν τα πόδια μου άλλο … με πρόδωσαν τα άτιμα με τα χρόνια …. κουβαλάω και μια τσάντα γεμάτη μικρά χαρτιά αλλά δεν έχουν καμιά αξία πια για μένα … θα ήθελα να μεταμορφώσω τα χαρτιά σε συναισθήματα αλλά είναι πολύ δύσκολο ….

_ φιλαράκο κατέβα ! …. δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα το ταξί μου …. και όχι πολλά πολλά γιατί θα σε κατεβάσω με το ζόρι …. βρες άλλο θύμα …. οι δήθεν ελεημοσύνες σε μένα δεν περνάνε … έχω συναντήσει πολλά στο τιμόνι μου οπότε κατέβα ….

ο τύπος κατέβηκε από το ταξί , αλλά δεν το έβαζε κάτω …. περπατούσε και σε κάθε άδειο ταξί που σταματούσε άκουγε το ίδιο παραμύθι … κανένας δεν τον ήθελε γιατί ήταν άφραγκος …. δεν τον ένοιαζε , αλλά περπατούσε σιγά σιγά προς την περιοχή του Κολωνού …. άλλο Κολωνάκι και άλλο Κολωνός … ακόμα επέμενε όμως … σταματούσε τα ταξί , αλλά οι οδηγοί των ταξί ανένδοτοι να τον πάνε στον προορισμό του …. όμως ο τύπος δεν το έβαζε κάτω … σταμάτησε ένα ταξί ακόμα , κάθισε δίπλα στον ταξιτζή και του ανέφερε το ίδιο ιστορικό ... του είπε πως ήταν άφραγκος και πως πονούσαν τα πόδια του με τόσο περπάτημα … ο ταξιτζής τον άκουγε στην διαδρομή , κοιτούσε μπροστά του , του χαμογέλασε και του είπε ….

_ σε καταλαβαίνω απόλυτα κύριε … μπορεί να μην έχεις ούτε ένα ευρώ πάνω σου γιατί και εγώ δεν έχω κερδίσει ούτε ένα ευρώ σήμερα .. γυρίζω σαν την άδικη κατάρα στους δρόμους , δεν με πειράζει , και δεν το βάζω κάτω …. κάτι θα βρω στο τέλος … μπορεί να είσαι γουρλής … πάμε Κολωνό όπως θέλεις … δεν θέλω λεφτά για αυτή την διαδρομή και σε καταλαβαίνω …. τα λεφτά δεν έχουν αξία αλλά οι διαδρομές που αποχτούν αξία στο τέλος … πες μου που να σε πάω άγνωστε …

_ αφήστε με στην πλατεία του Κολωνού και μετά θα περπατήσω κύριε ταξιτζή … μπορεί η τσάντα μου να είναι βαριά και να με κουράζει μέσα από τα μικρά χαρτιά της , αλλά θα καταφέρω να φτάσω στο σπίτι μου περπατώντας … σας ευχαριστώ για την ευγενική προσφορά σας και σας εκτιμώ πολύ …. δεν θέλω να το πω με λόγια αλλά με πράξεις ….

_ δεν θέλω τίποτα φίλε μου …. αλλά γιατί να σε πάω στην πλατεία και όχι στο σπίτι σου ? …. μην περπατάς ….δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω , αλλά σε συμπάθησα … λέω να σε πάω κατ’ευθείαν στο σπίτι σου …. δεν θέλω να κουράζεσαι …. που ακριβώς να σε αφήσω ? ….

_ ακριβώς εδώ κύριε ταξιτζή …. Η τσάντα με βαραίνει πολύ …. δική σας η τσάντα μου … έχει μικρά χαρτιά αλλά ποτέ δεν τα αγάπησα όσο την ανθρωπιά … παρακαλώ αφήστε με όπου μπορείτε .. αντέχω στο περπάτημα της ζωής ακόμα όσο υπάρχουν άνθρωποι ….
ο ταξιτζής άφησε τον κύριο δεξιά λέγοντας του να έχει μια καλή διαδρομή μέχρι το σπίτι του , ξεκίνησε αλλά μια τσάντα ήταν ξεχασμένη …. σταμάτησε πιο κάτω , άνοιξε την τσάντα , εξεπλάγη που ήταν γεμάτη χαρτονομίσματα από εκατοντάευρα , αλλά ένα σημείωμα τον έκανε να το διαβάσει πριν θολώσει από το χρώμα του χρήματος …. το διάβασε , έκλαψε , βγήκε από ταξί και φώναξε με όλη την δύναμη της φωνής του ....

_ όσο υπάρχουν άνθρωποι ρε !!!!!! …. και σήμερα έζησα ένα αληθινό άνθρωπο !!!!! …..

το μήνυμα απο τον άγνωστο κύριο με την τσάντα έγραφε ...

{ όσο υπάρχουν άνθρωποι , αξίζει ακόμα η ζωή } …..