_ έλα πατέρα … γιατί κοντοστέκεσαι και κοιτάζεις αυτό το κτίριο ? …είπαμε πως
είναι ίδρυμα για γέροντες … είναι όμορφα … θα σου αρέσει … θα βρεις παρέες και
δεν θα είσαι μόνος … ξέρω πως θα σου λείψει ο κήπος σου όμως σου υπόσχομαι πως
θα το προσέχω το σπίτι μας μαζί με την Ελένη … σε ευχαριστώ που μας το άφησες
κληρονομιά … ξέρεις, έχεις μεγαλώσει πια και είναι δύσκολο να … καταλαβαίνεις
πατέρα … για το καλό σου είναι … η Ελένη είπε πως, πως θα είναι πιο καλά για
σένα και για όλους μας … δεν είναι όμορφα όλα εδώ μέσα ? … κοίτα τι όμορφο κήπο
που έχει … εδώ θα πίνεις τον καφέ σου τα πρωινά, θα κάνεις παρέες της ηλικίας
σου και θα σε φροντίζουν … έλα πατέρα, προχώρα … σε περιμένουν και βιάζομαι …
έχω ήδη αργήσει στη δουλειά … καταλαβαίνεις πιστεύω τι εννοώ …
_ ναι παλληκάρι μου … προχωράμε … κοντοστάθηκα και είπα να ρίξω μια ματιά στο καινούργιο μέρος που θα μείνω … να προσέχεις την Ελένη σου … άσε με εμένα παλληκάρι μου … ξέρω να βρω τον δρόμο σε αυτό το κτίριο … μια βαλίτσα έχω μόνο και μπορώ να την κουβαλήσω …
_ γιατί με αποκαλείς «παλληκάρι σου» πατέρα ? … πρώτη φορά σε ακούω να με αποκαλείς έτσι … τι σε κάνει και …
_ μα είσαι παλληκάρι νέε μου … έχεις νιάτα και δροσιά … έλα, μη σε καθυστερώ άλλο … ξέρω τον δρόμο μου πλέον … μπορείς να πηγαίνεις … αντίο παλληκάρι μου … άσε με στις διαδρομές μου … να προσέχεις την Ελένη σου … θα μου λείψει λίγο ο Γιαννάκης σας, το εγγόνι μου … καλός και παιχνιδιάρης είναι ο μπαγασάκος μου … ξέρεις, του παιδιού μου το παιδί είναι δυό φορές παιδί μου … άντε, καλή δουλειά … πάω μέσα …. α, και που είσαι παλληκάρι μου … πάρε αυτό το γράμμα … διάβασε το πιο μετά … πάω στο ίδρυμα να με αποτελειώσουν … τι με κοιτάς έτσι ? … έλα βρε, αστειεύομαι … καλό δρόμο … παλληκάρι μου …
Ο γέρος έπιασε την βαλίτσα του πολύ σφιχτά από την χειρολαβή και με σίγουρα βήματα κατευθύνθηκε στο ίδρυμα … δεν έριξε καμιά ματιά πίσω του … ο νέος μελαγχόλησε, τον κοιτούσε που περήφανα περπατούσε προς το ίδρυμα, κάθισε σε ένα παγκάκι και άνοιξε το γράμμα …
" παλληκάρι μου το ήξερα πως όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος …. την αρχή την έφτιαξα μόνος μου από το μηδέν και το τέλος το έδωσες εσύ … σε ίδρυμα γεννήθηκα και σε ίδρυμα κατέληξα τελικά… δεν ήθελα να μάθεις ποτέ πως υπήρξα ορφανός και πως ο παππούς και η γιαγιά σου με υιοθέτησαν … υπήρξαν πλούσιοι και ήμουν τυχερός … μεγάλωσα την περιουσία τους ευγνωμονώντας τους σε ότι μου πρόσφεραν, όμως το έμαθα λίγες στιγμές πριν πεθάνει η γιαγιά σου πως είμαι υιοθετημένος … ο παππούς σου ποτέ δεν μου αποκάλυψε το μυστικό της υιοθεσίας μου γιατί δεν ήθελε να το μάθω ποτέ … τον λάτρευα αυτόν και την γιαγιά σου και τους πρόσεχα πάντα … ποτέ δεν μου πέρασε η σκέψη να τους αφήσω σε ένα ίδρυμα σαν αυτό που με στέλνεις … να ξέρεις πως δεν θα με ξαναδείς πια γιατί μπορώ να κάνω πολλά πράγματα ακόμα με όσες δυνάμεις έχω ως γέροντας … πες στην Ελένη σου πως δεν θα χρειαστεί να «ξεσκατίζει τον γέρο» όπως σου είχε αναφέρει και το άκουσα τυχαία στους διαλόγους σας … θα σου γράψω ακόμα μια αλήθεια και πρέπει να στην πω έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα … είσαι και εσύ υιοθετημένος από εμένα … δεν είμαι ο πραγματικός σου πατέρας, δεν το έμαθες ποτέ αλλά είναι καιρός να το μάθεις … έμαθες ποτέ πόσο υπομονή έκανα μαζί σου, πόσες φορές μοιράστηκα τις σκέψεις σου, πόσες φορές έγινα παιδί μαζί σου, πόσες φορές έκανα την πιο γλυκιά υπομονή μέσα από τα παιδικά ερωτήματα σου και δεν με κούρασες ποτέ σε ότι και αν με ρωτούσες συνεχώς το ίδιο πράγμα ? …υπήρξες η ίδια μου η ζωή και εγώ σου χάρισα την ίδια μου τη ζωή … να ξέρεις πως παιδιά θα μπορούσα να κάνω, αλλά ήθελα να προσφέρω μια αληθινή πράξη ζωής όπως έκαναν και οι θετοί γονείς μου, μόνο που εγώ διάλεξα λάθος παιδί … λαχείο είναι όλα τελικά … από εδώ και πέρα θα σε αποκαλώ «παλληκάρι μου» και όχι παιδί μου … μου κατέστρεψες τα τελευταία μου όνειρα ζωής αλλά δεν το βάζω κάτω …να ξέρεις ακόμα πως " …..
o νέος αναστατώνεται με όσα έχει διαβάσει και δεν θέλει να διαβάσει τίποτα περισσότερο … βάζει το γράμμα στην τσέπη του και τρέχει στο γηροκομείο …
_ παρακαλώ θα ήθελα να σας ζητήσω κάτι …. ένας γέρος που ήρθε με την βαλίτσα πριν από λίγο είναι ο πατέρας μου και αποφάσισα να τον πάρω πίσω … πιστεύω πως είναι καλύτερα να τον προσέχω εγώ … κρατείστε το χρηματικό ποσό που σας έδωσα και πείτε του πως τον περιμένω …
_ μα κύριε δεν ήρθε κανένας σήμερα … μήπως κάνετε κάποιο λάθος ? … όσο για τα χρήματα σας θα κρατήσουμε ένα μικρό ποσό εφόσον δεν θα χρειαστείτε τις υπηρεσίες μας
ο νέος ιδρώνει και αισθάνεται πολύ άσχημα … δεν πήγε ο πατέρας του στο ίδρυμα, όμως που μπορεί να πήγε ? … άρχισε να τρέχει και να τον ψάχνει αλλά ο γέρος άφαντος … ένοιωσε πολύ άσχημα με την συμπεριφορά του και ξέσπασε σε κλάματα … δεν περίμενε ποτέ πως όλα θα έπαιρναν τέτοια τροπή και πως ήταν υιοθετημένος και έκανε το μεγαλύτερο λάθος στην ζωή του … όλα διαλύθηκαν μέσα σε λίγες γραμμές από το γράμμα που διάβασε … έχασε ότι πολυτιμότερο είχε και … αγαπητέ αναγνώστη μη ρωτάς που πήγε αυτός ο γέρος … ίσως ήξερε τα δικά του εναπομείναντα μονοπάτια ζωής που τον περίμεναν γιατί είχε κάνει το κουμάντο του και ήξερε τι τον πρόσμενε … έφυγε και δεν ξαναγύρισε ποτέ πίσω … ο γιός δεν έμαθε ποτέ για αυτόν και ήταν η τιμωρία του μέσα από την συνείδηση του … δύσκολη και η εποχή για τους μεγάλους … δύσκολο ψυχολογικό κομμάτι να σε ξεριζώνει το ίδιο σου το παιδί … μα ο γέρος ξέρει από μοναξιά και ξέρει να χάνεται όταν γίνεται εμπόδιο στα παιδιά του … να τον προσέχεις τον γέροντα … ίσως μια μέρα θα είναι η σειρά σου … ότι έδωσες θα πάρεις στο τέλος …
_ ναι παλληκάρι μου … προχωράμε … κοντοστάθηκα και είπα να ρίξω μια ματιά στο καινούργιο μέρος που θα μείνω … να προσέχεις την Ελένη σου … άσε με εμένα παλληκάρι μου … ξέρω να βρω τον δρόμο σε αυτό το κτίριο … μια βαλίτσα έχω μόνο και μπορώ να την κουβαλήσω …
_ γιατί με αποκαλείς «παλληκάρι σου» πατέρα ? … πρώτη φορά σε ακούω να με αποκαλείς έτσι … τι σε κάνει και …
_ μα είσαι παλληκάρι νέε μου … έχεις νιάτα και δροσιά … έλα, μη σε καθυστερώ άλλο … ξέρω τον δρόμο μου πλέον … μπορείς να πηγαίνεις … αντίο παλληκάρι μου … άσε με στις διαδρομές μου … να προσέχεις την Ελένη σου … θα μου λείψει λίγο ο Γιαννάκης σας, το εγγόνι μου … καλός και παιχνιδιάρης είναι ο μπαγασάκος μου … ξέρεις, του παιδιού μου το παιδί είναι δυό φορές παιδί μου … άντε, καλή δουλειά … πάω μέσα …. α, και που είσαι παλληκάρι μου … πάρε αυτό το γράμμα … διάβασε το πιο μετά … πάω στο ίδρυμα να με αποτελειώσουν … τι με κοιτάς έτσι ? … έλα βρε, αστειεύομαι … καλό δρόμο … παλληκάρι μου …
Ο γέρος έπιασε την βαλίτσα του πολύ σφιχτά από την χειρολαβή και με σίγουρα βήματα κατευθύνθηκε στο ίδρυμα … δεν έριξε καμιά ματιά πίσω του … ο νέος μελαγχόλησε, τον κοιτούσε που περήφανα περπατούσε προς το ίδρυμα, κάθισε σε ένα παγκάκι και άνοιξε το γράμμα …
" παλληκάρι μου το ήξερα πως όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος …. την αρχή την έφτιαξα μόνος μου από το μηδέν και το τέλος το έδωσες εσύ … σε ίδρυμα γεννήθηκα και σε ίδρυμα κατέληξα τελικά… δεν ήθελα να μάθεις ποτέ πως υπήρξα ορφανός και πως ο παππούς και η γιαγιά σου με υιοθέτησαν … υπήρξαν πλούσιοι και ήμουν τυχερός … μεγάλωσα την περιουσία τους ευγνωμονώντας τους σε ότι μου πρόσφεραν, όμως το έμαθα λίγες στιγμές πριν πεθάνει η γιαγιά σου πως είμαι υιοθετημένος … ο παππούς σου ποτέ δεν μου αποκάλυψε το μυστικό της υιοθεσίας μου γιατί δεν ήθελε να το μάθω ποτέ … τον λάτρευα αυτόν και την γιαγιά σου και τους πρόσεχα πάντα … ποτέ δεν μου πέρασε η σκέψη να τους αφήσω σε ένα ίδρυμα σαν αυτό που με στέλνεις … να ξέρεις πως δεν θα με ξαναδείς πια γιατί μπορώ να κάνω πολλά πράγματα ακόμα με όσες δυνάμεις έχω ως γέροντας … πες στην Ελένη σου πως δεν θα χρειαστεί να «ξεσκατίζει τον γέρο» όπως σου είχε αναφέρει και το άκουσα τυχαία στους διαλόγους σας … θα σου γράψω ακόμα μια αλήθεια και πρέπει να στην πω έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα … είσαι και εσύ υιοθετημένος από εμένα … δεν είμαι ο πραγματικός σου πατέρας, δεν το έμαθες ποτέ αλλά είναι καιρός να το μάθεις … έμαθες ποτέ πόσο υπομονή έκανα μαζί σου, πόσες φορές μοιράστηκα τις σκέψεις σου, πόσες φορές έγινα παιδί μαζί σου, πόσες φορές έκανα την πιο γλυκιά υπομονή μέσα από τα παιδικά ερωτήματα σου και δεν με κούρασες ποτέ σε ότι και αν με ρωτούσες συνεχώς το ίδιο πράγμα ? …υπήρξες η ίδια μου η ζωή και εγώ σου χάρισα την ίδια μου τη ζωή … να ξέρεις πως παιδιά θα μπορούσα να κάνω, αλλά ήθελα να προσφέρω μια αληθινή πράξη ζωής όπως έκαναν και οι θετοί γονείς μου, μόνο που εγώ διάλεξα λάθος παιδί … λαχείο είναι όλα τελικά … από εδώ και πέρα θα σε αποκαλώ «παλληκάρι μου» και όχι παιδί μου … μου κατέστρεψες τα τελευταία μου όνειρα ζωής αλλά δεν το βάζω κάτω …να ξέρεις ακόμα πως " …..
o νέος αναστατώνεται με όσα έχει διαβάσει και δεν θέλει να διαβάσει τίποτα περισσότερο … βάζει το γράμμα στην τσέπη του και τρέχει στο γηροκομείο …
_ παρακαλώ θα ήθελα να σας ζητήσω κάτι …. ένας γέρος που ήρθε με την βαλίτσα πριν από λίγο είναι ο πατέρας μου και αποφάσισα να τον πάρω πίσω … πιστεύω πως είναι καλύτερα να τον προσέχω εγώ … κρατείστε το χρηματικό ποσό που σας έδωσα και πείτε του πως τον περιμένω …
_ μα κύριε δεν ήρθε κανένας σήμερα … μήπως κάνετε κάποιο λάθος ? … όσο για τα χρήματα σας θα κρατήσουμε ένα μικρό ποσό εφόσον δεν θα χρειαστείτε τις υπηρεσίες μας
ο νέος ιδρώνει και αισθάνεται πολύ άσχημα … δεν πήγε ο πατέρας του στο ίδρυμα, όμως που μπορεί να πήγε ? … άρχισε να τρέχει και να τον ψάχνει αλλά ο γέρος άφαντος … ένοιωσε πολύ άσχημα με την συμπεριφορά του και ξέσπασε σε κλάματα … δεν περίμενε ποτέ πως όλα θα έπαιρναν τέτοια τροπή και πως ήταν υιοθετημένος και έκανε το μεγαλύτερο λάθος στην ζωή του … όλα διαλύθηκαν μέσα σε λίγες γραμμές από το γράμμα που διάβασε … έχασε ότι πολυτιμότερο είχε και … αγαπητέ αναγνώστη μη ρωτάς που πήγε αυτός ο γέρος … ίσως ήξερε τα δικά του εναπομείναντα μονοπάτια ζωής που τον περίμεναν γιατί είχε κάνει το κουμάντο του και ήξερε τι τον πρόσμενε … έφυγε και δεν ξαναγύρισε ποτέ πίσω … ο γιός δεν έμαθε ποτέ για αυτόν και ήταν η τιμωρία του μέσα από την συνείδηση του … δύσκολη και η εποχή για τους μεγάλους … δύσκολο ψυχολογικό κομμάτι να σε ξεριζώνει το ίδιο σου το παιδί … μα ο γέρος ξέρει από μοναξιά και ξέρει να χάνεται όταν γίνεται εμπόδιο στα παιδιά του … να τον προσέχεις τον γέροντα … ίσως μια μέρα θα είναι η σειρά σου … ότι έδωσες θα πάρεις στο τέλος …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου