το άσυλο ...

στο άσυλο περνάς όμορφα , διδάχτηκες μέσα από αυτό , και έχεις φτιάξει ένα όμορφο κόσμο για όλους όσους βλέπεις γύρω σου αλλά ξαφνικά ανακαλύπτεις πως σου δίνουν εξιτήριο … έζησες εκεί μέσα με τον δικό σου τρόπο προσαρμογής αλλά ... οι γιατροί σου λένε πως έληξε ο χρόνος παραμονής σου γιατί δεν γιατρεύτηκες έτσι όπως θα ήθελαν αυτοί επειδή δεν ακολούθησες τις συμβουλές τους , πως  δεν σου αξίζουν τα φάρμακα πλέον , επειδή υπήρξες αντίθετος στα "πρέπει" των άλλων και δεν έκανες αυτά που ήθελαν αυτοί ... και τι κάνεις τότε ? … μάλλον φεύγεις και πρέπει να φύγεις ... η πτέρυγα του άσυλου δεν σε έχει ανάγκη γιατί περιμένει να φιλοξενήσει τους επομένους  και ίσως δίκιο έχουν .... δεν μπορεί να κρατάς μια θέση που δεν σου αξίζει ... έτσι λοιπόν μου έδωσαν εξιτήριο και πρέπει να φύγω από το άσυλο .... μαζεύω τα πράγματα μου , μαζεύω τις ιδέες μου , φοράω τα ρούχα μου όταν πρωτοήρθα  και κοιτάζω την πτέρυγα ρίχνοντας μια ματιά πίσω μου ... όμορφα ήταν , μα πρέπει να φύγω .... έτσι πρέπει .... πρέπει .... κατευθύνομαι προς την έξοδο και προς άλλους κόσμους για μια ανεξάρτητη ζωή .... διασχίζοντας το δρομάκι με κατεύθυνση την έξοδο κοιτάζω τον κήπο και έχουν ανθίσει οι τριανταφυλλιές αφήνοντας το διακριτικό τους άρωμα ... χμμμμ … θα κόψω ένα κόκκινο τριαντάφυλλο επιτέλους και δεν θα μου κάνουν τίποτα .... δεν με αφήναν ποτέ να κόψω ένα τριαντάφυλλο που τόσο τα λατρεύω , και όλο με τιμωρούσαν όταν τα πλησίαζα για να τα μυρίσω και να τους μιλήσω … οι φύλακες που πρόσεχαν το άσυλο ... τώρα μπορώ να κάνω ότι θέλω .... κόβω το τριαντάφυλλο και το μυρίζω ... όμως γιατί να το πάρω μαζί μου κατά την έξοδο μου ? … όοοχι …δεν είναι δικό μου ... θα το αφήσω στον πρώτο που θα συναντήσω ... θα του το χαρίσω , θα του χαμογελάσω και θα του πω πως πέρασα ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια ζωής μαζί μου εδώ μέσα αλλά ,.... τώρα θα μου πεις γιατί θα το πω αυτό ? μα .... αυτό μου βγαίνει αυθόρμητα να πω ... άλλωστε το άσυλο είναι αυθορμητισμός έκφρασης ... και άσυλο χωρίς έκφραση δεν είναι άσυλο ... μα τι λέω πάλι ? η έξοδος απέχει μόλις λίγα μέτρα και πρέπει να δώσω πίσω το τριαντάφυλλο που έκοψα ... δεν μου ανήκει .... πάλι εσύ βρέθηκες μπροστά μου ? … τι με κοιτάς φιλαράκο ? … φεύγω σου λέω , και θα σου χαρίσω αυτό το τριαντάφυλλο .... όμορφα περάσαμε μαζί , αλλά έχω εξιτήριο πλέον … θα μου λείψεις φίλε μου … δύσκολος ο δρόμος επιβίωσης με τους γνωστικούς εκεί έξω … έλα , πάρε το τριαντάφυλλο … είναι δικό σου  και να ξέρεις κάτι ακόμα ... 

το άσυλο ποτέ δεν πεθαίνει γιατί έχει πολύ κόσμο να υποδεχτεί ....