ο τελευταίος καμηλιέρης ...

_καλημέρα σας κυρία Κάτια … είναι 10 η ώρα … ελάτε , ξυπνήστε … ανοίγω τις κουρτίνες να μπει λίγο φως στο δωμάτιο σας … σας έφερα το πρόγευμα σας κυρία …. 

_ μη με ξυπνάς ! …. κάθε μέρα τα ίδια μου λες  ! … πότε θα καταλάβεις πως δεν θέλω να ξυπνάω ? … θέλω ναι κοιμάμαι σου λέω !!! … δεν την θέλω την μέρα .. δεν θέλω πρόγευμα ! .. φύγε !!! … 

_ μάλιστα κυρία … αφήνω λίγο ανοιχτές τις κουρτίνες να μπει λίγο φως … έχει μια πολύ όμορφη μέρα … ο ήλιος λάμπει και είπα να σας χαρίσω λίγες ακτίνες στο δωμάτιο σας … αφήνω το πρόγευμα στο τραπέζι … σας έφτιαξα πορτοκαλάδα από την αγαπημένη σας πορτοκαλιά …. πάω να κάνω να καθαρίσω τον χώρο στο σαλόνι … καλημέρα κυρία Κάτια …. η μέρα είναι τόσο όμορφη σήμερα …. η αλληλογραφία σας περιμένει στο σαλόνι δίπλα στην αγαπημένη σας πολυθρόνα … 

η καμαριέρα απομακρύνθηκε αλλά η Κάτια δεν μπορούσε να κοιμηθεί περισσότερο … δεν κοιμήθηκε και πολύ εδώ που τα λέμε … στο μυαλό της στριφογύριζε το παρελθόν της , όπως και κάθε νύχτα … στοίχειωνε με τις σκέψεις της ... κάτι την βασάνιζε αλλά δεν το έβγαζε από μέσα της … σηκώθηκε και πήγε το μπάνιο … έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της και το βλέμμα της κοίταξε τον καθρέπτη  … αυτός ο αληθινός προδότης του χρόνου …. είδε τα αυλάκια του χρόνου στο πρόσωπο της … δεν είχε καμιά δροσιά στην επιδερμίδα της και τίποτα δεν έδειχνε σημάδια από νιότη πάνω της … τιμωρός ο χρόνος με την τιμωρία του δέρματος … αυλάκια είχε παντού και τίποτα δεν θύμιζε τις παλιές καλές εποχές δροσιάς  … υπήρξε πολύ όμορφη στα νιάτα της , αλλά ο χρόνος δεν συγχωρεί τίποτα στο πέρασμα του … ήταν αποφασισμένη να τα βάλει μαζί του όμως …. κατευθύνθηκε στην ντουλάπα της , διάλεξε το πιο όμορφο λαμπερό φόρεμα της και κάθισε στο σκαπμω της τουαλέτας … διάλεξε ένα κόκκινο κραγιόν , έβαψε τα χείλη της έντονα , και ζωγράφισε τα μάτια της με έντονες σκιές … δεν φόρεσε κανένα κόσμημα και κατέβηκε στο σαλόνι … κάθισε στην πολυθρόνα της και έπιασε τους φακέλους με την αλληλογραφία της … δεκάδες γράμματα από θαυμαστές που την επαινούσαν για τα λογοτεχνικά βιβλία της , αλλά αυτή έμενε ανένδοτη … βαρέθηκε να την εξυμνούν … έζησε πολλές εμπειρίες μέσα αλήθειες και ψέματα από την σταδιοδρομία της σαν συγγραφέας και έτσι αδιαφορούσε γενικά σε όσα της έγραφαν …. Άφησε τα γράμματα και κοίταξε προς το γραφείο της … το μάτι της έπεσε σε μια γέρικη γραφομηχανή …. πρώτη φορά της έκανε εντύπωση μετά από τόσα χρόνια … την είχε θαμμένη στο υπόγειο , αλλά πως ξαναζωντάνεψε ? …. 

_ Μαρία έλα γρήγορα στο σαλόνι !!! … τώρα !!! … 

η Μαρία έτρεξε αλλά η αφέντρα της είχε πολύ θυμωμένη έκφραση …

_ Μαρία που βρέθηκε αυτή η γραφομηχανή ??? … με ποιο δικαίωμα την έβαλες πάνω στο γραφείο μου ? … πως τόλμησες ? …. 

η  Μαρία  ξεροκατάπιε και με χαμηλωμένο βλέμμα της απάντησε … 

_ κυρία Κάτια τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω πως μέρα με την μέρα μελαγχολείτε και είπα να σας χαρίσω ένα κομμάτι από παλιές αναμνήσεις που πίστεψα πως θα έκανε να αισθανθείτε όμορφα … έχει ακόμα μια σελίδα πάνω της που έγραφε δυο λέξεις στα αγγλικά αλλά δεν ξέρω τι σημαίνουν γιατί δεν πήγα σχολείο  …. συγνώμη που έκανα μια αυθόρμητη κίνηση άθελα μου αλλά πίστεψα πως θα σας έκανε καλό .. συγχωρέστε με κυρία …. 

_ πήγαινε Μαρία ! …. δεν πειράζει …. ξέχασε το …. Βάλε μου λίγο τηλεόραση για να περάσω την ώρα μου … δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω και σήμερα … δεν θέλω να βγω στον κήπο … τίποτα δεν μου κάνει αίσθηση … 

η Μαρία άναψε την τηλεόραση και αποχώρησε … η Κάτια έβλεπε τα κουτσομπολίστικα πρωινά κανάλια αλλά μια είδηση την έκανε να αισθανθεί εντελώς διαφορετικά … το θέμα σαν αναφορά μιλούσε για τον τελευταίο καμηλιέρη της ερήμου … όλα πλέον είχαν αλλάξει στις τουριστικές διαδρομές της ερήμου και οι περισσότεροι είχαν αντικαταστήσει τις καμήλες με τζιπ που διέθεταν κλιματισμό , κάτι που προσέγγιζε περισσότερους τουρίστες … από τον καμηλιέρη έπαιρναν συνέντευξη και τον επέλεξαν γιατί λένε πως υπήρξε ο μεγαλύτερος παραμυθάς στις τουριστικές διαδρομές του … δεν ήταν πολύ μεγάλος , αλλά ήταν και πολύ καλοσυνάτος και χαμογελαστός σε όσα τον ρωτούσαν …. τους έλεγε πως για να ανακαλύψει κάποιος την πραγματική όαση πρέπει να γευτεί τους κόκκους της άμμου και την δίψα … την δίψα για ζωή … και ζωή είναι έρωτας … δύσκολες διαδρομές για ελάχιστους , αλλά δεν άντεξε κανένας από τους επιβάτες τους … οι περισσότεροι αποχώρησαν στα μισά της διαδρομής προς την όαση αγανακτισμένοι ζητώντας  να τους γυρίσει πίσω στον πολιτισμό αλλά μόνο μια γυναίκα άντεξε περισσότερο , αλλά δεν έφτασε στο τέρμα της όασης αυτής … ο παραμυθάς ήξερε την αλήθεια για την όαση , αλλά δεν την χάριζε εύκολα … αλλά τα έλεγε όμορφα …. ταξίδευε μέσα από την ζέστη της ερήμου και ονειροπολούσε τα βράδια με το φως από τα ξύλα που άναβε για να ζεσταθούν οι συνοδοιπόροι του … τον ρώτησαν οι ρεπόρτερς αν αγάπησε ποτέ κάποια από τις διαδρομές του προς την όαση και αν έμαθε να γράφει αγγλικά μερικές λέξεις μέσα από τόσες εμπειρίες από τους τουρίστες , αυτός με το ραβδί του χάραξε πάνω στην άμμο δυο αγκύλες που μέσα περιείχαν δυο λέξεις  … { keep dreaming } …. τους χαμογέλασε , και καβάλησε την καμήλα του …. άνοιξε τον σάκο του από το πλάι της καμήλας και πέταξε μερικά κουρέλια από γυναικεία ρούχα …. 

_ αν κάποια γυναίκα καταφέρει να φορέσει αυτά τα κουρέλια του έρωτα και να με ακολουθήσει στην διαδρομή πως την αληθινή όαση της ζωής ξέρει που θα με βρει … εγώ αγάπησα μια φορά ένα συνοδοιπόρο αλλά δεν με άντεξε ως το τέλος … και αυτή η όαση ονομάζεται « حب » …. δύσκολες διαδρομές προς τον έρωτα … ~ αντίο~ σας …. 

η Κάτια έκλεισε την τηλεόραση αλαφιασμένη … σηκώθηκε από τον καναπέ και με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε στο γραφείο και έριξε μια ματιά στην  γραφομηχανή … κοίταξε τη σελίδα που ήταν πάνω της που έγραφε δυο λέξεις ….

{ keep dreaming }