commandos ....

_ Καλησπέρα γιάννη …
_ καλησπέρα γιατρέ μου γυναικάκια …
_ ρε άσε τις βλακείες και έλα να μου φτιάξεις τον υπολογιστή στο ιατρείο και δεν μπορώ να κάνω χωρίς αυτόν … έχασα τα αρχεία με το ιστορικό από τις πελάτισσες …φρόντισε να αποκαταστήσεις την ζημιά μην γίνω ρεζίλι λέγοντας άλλα αντί άλλων στις εξετάσεις τους … και που είσαι , βάλε μου και το commandos το παιχνίδι … και γαμώ το παιχνίδι λέμε … σε περιμένω σπαζοκουμπάκια … χαχαχα ……………………………..
_ πόση ώρα θα σου πάρει γιάννη για να αποκαταστήσεις το πρόβλημα ? … προπαντός το commandos μην ξεχάσεις … και γαμώ το παιχνίδι λέμε …
_ σε τρείς ώρες θα σε ξανακάνω γιατρό φήμης … φτού !!!! … χύθηκε ο καφές στο πουκάμισο μου ! …
_ βάλε μια δικιά μου μπλούζα και δώστο μου να το καθαρίσουν …. πάω για χειρουργείο και σε κάνα δίωρο θα γυρίσω με το πουκάμισο σου λαμπίκο … το commandos μην ξεχάσεις ε ? … και γαμώ το παιχνίδι λέμε …
_ λύσσαξες με το commandos το παιχνίδι … και γαμώ το παιχνίδι όντως … μου πάει η μπλούζα βρε παλαβέ ? … μοιάζω για γιατρός ε ? … και γαμώ τους γιατρούς λέμε … χαχαχα..
_ φεύγω και αν με ζητήσουν πες πως είμαι χειρουργείο … το commandos μην ξεχάσεις ε ? και γαμώ το παιχνίδι λέμε …
 

( μια χαρά φορτώνουν τα προγράμματα στον υπολογιστή … ωραία η γυναικολογική πολυθρόνα … και τι δεν θα έχει δει ο φίλος μου …. αλλά τα βαρέθηκε … εγώ όμως ? … ας είχα το λενάκι και θα σου έλεγα τι εξέταση θα της έκανα … αλλά πως και δεν το σκέφτηκα ? την άλλη φορά θα της κάνω έκπληξη …. ρε πως μπαίνει ο τύπος μέσα στο ιατρείο και δεν χτυπάει την πόρτα ? … είναι και δίμετρο γομάρι … τι χέρια φτυάρια είναι αυτά ? …. Τι θέλει ? …)

_ γιατρέ μου κάνε μια εξέταση στην γυναίκα μου γιατί έχει κάτι ποναλάκια από κάτω της και βιαζόμαστε … πετάμε σε 3 ώρες για γενεύη και δεν θέλω να αναβάλω το ταξίδι …
_ κύριε θέλω να σας πω πως εγώ δεν …..
_ κεριά και λιβάνια !!! … δεν προλαβαίνω σου λέω !!!… έτσι και χάσω την πτήση εξ αιτίας σου δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει , ακούς ?? … δεν με ξέρεις καλά εμένα … άντε που μου γίνατε όλοι του γιατροί του δημοσίου …. μερόπη έλα μέσα … θα σε εξετάσει ο γιατρός …
 

( αμάν !!! … είναι πάνω από ένα και ογδόντα η κυρία με το δεκάποντο τακούνι … χμμμμ … σχεδόν μανεκέν …. Τι κάνω τώρα όμως ? … ο δικός της θα με μαυρίσει στο ξύλο και δεν σηκώνει κουβέντα αν αρνηθώ … η μπλούζα του φίλου μου φταίει …)

_ κύριε θέλω να σας πω πως δεν μπορώ να την εξετάσω γιατί …
_ έτσι και μου ξαναφέρεις αντίρρηση θα τις φας και μάλιστα πολύ άσχημα !!! … μερόπη δικός σου ο γιατρός ... πες του που πονάς να τελειώνουμε … γιατρέ στο καθήκον με τα μούτρα , και μην ακούσω δεύτερη κουβέντα ! ….
 

( τα θέλει ο κώλος σου φιλαράκο … στην πολυθρόνα η κυρία τότε … θα τα δει όλα και αυτή και αυτός τώρα …)

_ μερόπη γδύσου … φιλαράκο κάνε πιο πέρα … το καθήκον πάνω από όλα …
 

( παναγία μου τι γυναίκα είναι αυτή ??? … τι ποδάρες είναι αυτές ??? … αρχίζω να τρέμω … ψυχραιμία , γιατί αν δεν είσαι ψύχραιμος θα σε κάνει μαύρο στο ξύλο ο δίμετρος …)

_ ξάπλωσε στην πολυθρόνα μερόπη … βάλε τα πόδια σου στα στηρίγματα … έεετσι … τι κοιτάς ρε ψηλέ ? … δεν κάνει να κοιτάς … πιάσε μια πετσέτα να της βάλω από πάνω και θα χωθώ από κάτω για να μην βλέπεις …. όχι αυτή την μικρή ! … την μεγάλη , αυτή … βιάζεσαι κιόλας … πιάσε και την λιπαντική ουσία … τι με κοιτάς ? … δίπλα μου είπες πως είναι ? … κόβει το μάτι σου βλέπω … αλλά τι έπαθες και άλλαξες χρώμα ? …
_ δεν τα μπορώ τα αίματα γιατρέ μου … με το που βλέπω τα εργαλεία κοντεύω να λιποθυμήσω … να πάω έξω ?
_ πλάκα κάνεις ? … εδώ θα μείνεις και θα κρατάς το χέρι της μερόπης να της απαλύνεις τον πόνο όσο θα την εξετάζω … δεν έχει μα και ξεμά ! … μου βιάζεσαι κιόλας τρομάρα σου … πονάς μερόπη εδώ ? … εκεί ? … λίγο πιο μέσα είπες ? αχάαα ! … μισό λεπτό να βάλω πιο πολύ ζελέ στα χέρια μου … θα χτυπήσω τον πόνο σε βάθος … ψηλέ να της κρατάς το χέρι είπαμε και να της δίνεις κουράγιο …. αν φοβάσαι να κοιτάς αλλού ….
_ αχ μήτσο μου …. αααααχχχχχ μήτσο μου τι μου κάνει ο γιατρός …. αχ μήτσο μου να ήξερες τι πόνος είναι αυτός …. πιο βαθειά γιατρέ μου … εκεί πονάω πιο πολύ …. ακόμα πιο βαθειά γιατρέ μου … εκεί γιατρέ μου … αααααχχχ μήτσο μου θα με στείλει ο γιατρός ….. μήτσο μου μήτσο μου να ήξερες πως νοιώθω …. μήτσο μου θα τρελλαθώ !!! .. μήτσο μου βλέπω αγίους και αγγελάκια … μήτσο μου είμαι στον παράδεισο …. γιατρέ μη σταματάς …..μμμμμμμμμμμμμ … χρυσοχέρη μου εσύ … ααααχχχ μήτσο μου τελειώωωωωνωωωω ….. εκεί γιατρέ μου , εκεί και πιο κάτω … όλα μαζί …. ναι , ναι , ναι , ναίαιαιαι ….αααααααααααααχχχχχχχχχχχ …. ξεψυχάωωωωωωω …
 

( ο μήτσος της δίνει κουράγιο αλλά είναι κατακίτρινος σαν το λεμόνι … εγώ έχω γίνει τούρκος αλλά τι να κάνω … αν δει ο μήτσος την κανονική εξέταση που θα της έκανα θα με έγδερνε …. αλλά το ευχαριστήθηκε η κυρία πάντως … ας βγω από την πετσέτα από κάτω της και ας είμαι σοβαρός … είμαι γιατρός … τέλος ….)

_ μερόπη είσαι εντάξει τώρα … χτυπήσαμε το κακό παντού από όλες τις πλευρές ….σε λίγο θα συνέλθεις και θα είσαι στην πραγματικότητα …. μήτσο όταν θα γυρίσετε από το ταξίδι θέλω να την ξαναδώ πως πάει … το καθήκον πάνω από όλα ...
_ γιατρέ μου τι να πω .. δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω … συγνώμη που ήμουν άγριος στην αρχή αλλά σου ζητάω μια ταπεινή συγνώμη … είσαι πολύ καλός γιατρός … σίγουρα η μερόπη θα σε επισκεφτεί μετά το ταξίδι … τι σου χρωστάω ?
_ τι να σου πάρω μήτσο ? … είπαμε , το καθήκον πάνω από όλα … δώσε ότι θέλεις … είδες τι ζόρικη είναι η επέμβαση … πήρες μια γεύση ….
_ πάρε τρακόσια ευρώ , και όταν θα ξανάρθει η μερόπη θα τα βρούμε … σε ευχαριστώ πάρα πολύ …. πάμε μερόπη μου … γιατρέ μου να ήξερες πόσο καλό μου έκανες … γιατρουδάρα μου εσύ …. μερόπη φύγαμε για αεροδρόμιο … ευχαρίστησε τον γιατρό …
 

 η μερόπη με φιλάει ευγενικά στο μάγουλο , με κοιτάζει στα μάτια και λένε πολλά τα λόγια μέσα από τις ματιές της …………… βρε μην ξεχάσω να βάλω το commandos στον υπολογιστή ! … και γαμώ το παιχνίδι λέμε …

 

 

 

εκείνος και εκείνος ...

_ έλα ρε μεγάλε … τι σου συνέβη και είσαι με ένα μπουκάλι και πίνεις ασύστολα ?  … τι σε έπιασε ? … αν δεν σε άκουγα έτσι λιώμα από το τηλέφωνο δεν θα ερχόμουν …

_ με χώρισε η μαίρη … τα σκάτωσε , τα σκατώσαμε , μας σκάτωσαν δεν ξέρω τι να πω … θα πιείς από το ίδιο ποτό ? μπορεί να είμαι χάλια απόψε , αλλά θέλω να πιώ και να τα σπάσω όλα !!!! … βαλε μόνος σου … είμαι διαλυμένος ….

_ σε παραδέχομαι …  είσαι δυνατός … στο πιώμα ενοώ … το δεύτερο μπουκάλι είναι που κατεβάζεις ? …

_ δύο και κάτι …. Το πρώτο μπουκάλι το έσπασα στην βεράντα … τα έσπασα όλα απόψε …

_ καλά έκανες … σπάσε και τα υπόλοιπα … εκτονώσου … που έχεις παγάκια ? το δικό μου ποτό το θέλω με λίγο διαύγεια μέσα …. Θα μου φέρεις ? … άστο μεγάλε …. Ούτε τα πόδια σου δεν μπορείς να σύρεις … αλλά για πες ρε μεγάλε , που χαλάστηκες με την μαίρη ?

_ οι πουστιές της φίλε μου … της τα έδωσα όλα και έμεινα στον άσσο …. με είχε δεδομένο , με θεώρησε σαν τους άλλους  , αλλά δεν τα σηκώνω αυτά … την συγχώρεσα μια φορά , αλλά δεύτερη δεν έχει …. πουτάνες οι γυναίκες φίλε μου …. έτσι και καταλάβουν πως τους έχεις αδυναμία θα σε καβαλήσουν …. Και εγώ δεν τα σηκώνω αυτά …. πουτάνα αυτή μια φορά ? … δέκα εγώ … της τα έχωσα και την έστειλα στο διάολο … πίνω ρε μεγάλε γιατί ήθελα να φανώ πιο μάγκας …. Θα ήθελα να της χάριζα δύο μεγάλες αλήθειες ψυχής  αλλά δεν πρόλαβα γαμώτο …. που πήγε το μπουκάλι ? το ποτήρι είναι άδειο … θέλω να γίνω λιώμα … θα την σκίσω την πουτάνα !!! ….

_ ηρέμησε μεγάλε …. Τι δεν πρόλαβες να της πείς από αλήθειες ? …. Αλλά μεγάλε είσαι λιώμα στο πιώμα … μπουκάλι θέλεις ? … πάρτο  και πιές το όλο …. δικό σου το στομάχι και οι αντοχές … αλλά να χαλάσεις το στομάχι σου για μια πουτάνα όπως λες αξίζει ? … σε ακούω …

_ οι αλήθειες είναι πως θα της χάριζα δυο χαστούκια που θα έβλεπε τον κόσμο ανάποδα , αλλά είναι τυχερή που δεν την είχα στα χέρια μου και με πήρε τηλέφωνο … θα την έκανα γυναίκα εκατό τοις εκατό από τα χαστούκια …. αλλά που να με καταλάβεις …  όμως φίλε δεν ίδιες όλες οι καρδιές …  εσύ ξεπέρασες  το πρόβλημα αλλά εγώ ζω το πρόβλημα … δύσκολα θα το ξεπεράσω  … δεν μου λες ρε μεγάλε , είμαι πολύ μαλάκας ε ?  …. πες την αλήθεια … σε ακούω … λιώμα είμαι …

_ μαλάκας δεν είσαι , αλλά έχεις πιο πολύ χάρισμα … είσαι πολύ μαλάκας  που της έδωσες το  δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρία και ξανάχασες …  αλλά αν ήμουν δικαστής θα σου έδινα ελαφρυντικά …. το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού , αλλά το τρίς ουκ ανδρός …. το πρόλαβες και παραμένεις άντρας …  παρασύρθηκε η καρδιά  σου και έκανε όλο λάθη …. η άτιμη δεν διορθώνεται  με την πρώτη , αλλά αν την κουμαντάρεις με την δεύτερη είσαι καλός τιμονιέρης  και τα κατάφερες …. ρε μεγάλε γιατί σκάς ? σκάστην πριν σε σκάσει … διώξτην πριν σε ξαναδιώξει … οι γυναίκες είναι πουτάνες όπως είπες  , και αυτό που τους αξίζει είναι η ίδια τους πουτανιά …. μπούμεραγκ είναι όλα … και μην ξεχνάς κάτι … γυναίκα που αγάπησες θα σε φτύσει , αλλά γυναίκα που  έφτυσες μέσα από τα δίκια σου θα σε αγαπήσει … όμορφες είναι όμως ε ? …. έλα , πάμε για το τελευταίο ποτηράκι …  πίνω στην μαγκιά του φίλου μου που απέδειξε πως πονάει η καρδιά του , αλλά είχε το σθένος  να διώξει από πάνω του το δηλητήριο …. έρωτας είναι φίλε μου , αλλά ο έρωτας με έρωτα περνάει ….  στην υγειά της επόμενης …. και επόμενες υπάρχουν πάααααρα πολλές …. στην υγειά σου φίλε μου ….

Τσιουάουα ….

είμαι αραχτός στο παγκάκι και απολαμβάνω ήλιο και το αγαπημένο μου επιμορφωτικό περιοδικό playboy … έχει καταπληκτικά άρθρα λέμε …. δεν είναι μόνο οι εικόνες που σε ταξιδεύουν με τα τροπικά τοπία σε διάφορα μέρη , αλλά και η φωτογραφία … η φύση με τα δέντρα της σε συνδιασμό με το απερίγραπτο γυμνό της , τις μαγευτικές παραλίες , τα ηλιοβασιλέματα και πόσα άλλα έχω να περιγράψω … και εκεί που διαβάζω το άρθρο «ο οργασμός της αρμονίας της φύσης» , τσούπ έρχεται μια κυρία και κάθεται δίπλα μου … δεν δίνω σημασία γιατί είμαι απορροφημένος …. Την ηρεμία μου την διασπά η φωνή της κυρίας ..
_ έλα βρε αγάπη μου φάε το μπισκοτάκι σου και μου έχεις αδυνατίσει τζουτζουκάκι μου …
τι λέει πάλι αυτή ? … μόνη της μιλάει ? … γυρίζω προς αυτήν και τι να δώ … ένα σκυλάκι μπρελόκ στην αγκαλιά της … είναι ένα τσιουάουα … το κρατάει στην αγκαλιά της και προσπαθεί να το ταΐσει ένα μπισκότο σχεδόν σαν το μπόι του … ωραίο μπούστο η κυρία … καλή στο σώμα η κυρία … μαυρομαλλούσα η κυρία … κοντοκουρεμένο μαλλάκι άψογο … σκουλαρίκια τσιγγάνικα η κυρία … και γλυκό πρόσωπο η κυρία … ωραία σαρκώδη χείλη η κυρία … και άσπρο πουκάμισο που είναι έτοιμο να σπάσει το κουμπί από το στήθος της …. όχι πως δίνω σημασία στο γυναικείο ντύσιμο , αλλά πολύ της πάει το τζήν που φοράει … πεδιλάκι ασημί με 12 τρυπίτσες από κάθε πλευρά , και νυχάκια άψογα βαμμένα … μου αρέσει η κυρία … έχει νάζι και υφάκι η άτιμη και αυτό της δίνει άλλο αέρα … έμπαινε μεγάλε … από αυτή τη στιγμή είσαι ο μεγαλύτερος φιλόζωος … σιγά να μην φοβηθώ το ντόμπερμαν φακή και με κατασπαράξει …
_ άχου ένα όμορφο σκυλάκι … πω πω φατσούλα … να το κρατήσω λίγο ?
_ απαπα ! … μόνο εμένα θέλει το χρυσό μου …. δεν εμπιστεύεται κανένα … αν πάει κάποιος να το χαϊδέψει γίνεται θηρίο ανήμερο …. δαγκώνει άσχημα και κόβει σάρκες … αλλά το μωράκι μου δεν μου τρώει δυο μέρες και θα σκάσω κύριε …
( τι είπε τώρα ? … αυτό το υπόθετο δαγκώνει κιόλας ? … σιγά τον μολοσσό … άκου κόβει και σάρκες το μοβόρικο μπρελόκ … όχι και να κωλώσω κιόλας να το πιάσω … θα σου το κάνω άλογο τώρα )…
_ να το χαϊδέψω το θηριάκι ? … δεν κρατιέμαι … έλα στον μπαμπά αλήτη … έλα να σου κάνω γούτσου γούτσου …
με το που πλησιάζω το δάχτυλο μου κοντά του μου τραβάει μια δαγκωνιά και τα είδα όλα … με έγδαρε για τα καλά το ρημαδιασμένο … τρέχει και αίμα πολύ …. βρε τι μου έκανε το απολιφάδι σκύλου ! ….
_ είδατε τι σας έλεγα κύριε ? …. αττίλα γιατί το έκανες αυτό ? … είσαι κακός αττίλα ! …. κακέ απάνθρωπε αττίλα !!! …
_ ο χριστός και η παναγία ! …. με δάγκωσε το βαμπίρ ??? … αττίλα το λένε το κτήνος ? … όνομα και πράγμα το τέρας …. με ξέσκισε ο αττίλας σου … έχεις ένα χαρτομάντηλο ? … τρέχει το αίμα ποτάμι …. θα λιποθυμήσω από τον πόνο … κάνε κάτι ….
_ πω πω !!! … καλέ , σας ξέσκισε το δάχτυλο … αττίλα ζήτα συγνώμη από τον κύριο τώρα αμέσως !!! … πονάτε πολύ ? … πολύ πολύ κύριε ? … κακό που με βρήκε … τι μου έκανες αττίλα μου , τι μου έκανες …. κύριε δεν έχω λόγια να απολογηθώ και να σας ζητήσω συγνώμη … τι μπορώ να κάνω για να εξιλεωθώ ? … τι ταραχή είναι αυτή που πήρα μαζί σας ? …
( τώρα γίνομαι σοβαρός … δεν θέλω να αισθάνεται τόσο άσχημα η κυρία , γιατί αυτό το παραπονιάρικο , φοβισμένο και συνάμα νιαζιάρικο υφάκι της με τρελαίνει … συνδυάζει όσα ζητάω από μια γυναίκα … θα ρισκάρω μαζί της … δεν θέλω να την χάσω ) …
_ εγώ να δεις ταραχή που έχω πάθει μαζί σου … αυτά τα μάτια σου φταίνε … αυτά τα χείλη σου με αποπροσανατόλισαν και βρήκε την ευκαιρία να με κατασπαράξει ο αντίζηλος … δεν θέλω να χαθούμε … μου αρέσεις πολύ … τι θα έλεγες να βρεθούμε κάπου αύριο να τα πούμε ? … έλα , μη με πληγώσεις και εσύ με την σειρά σου … μπορεί ο αττίλας να με δάγκωσε , αλλά αυτό επεδίωκα κατά βάθος για να έχω ένα κίνητρο για να μιλήσουμε περισσότερο μεταξύ μας … μου αρέσεις πολύ …. να ξέρεις πως τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή … κισμέτ … ας εκμεταλλευτούμε το γεγονός … ο αττίλας ήταν το σημάδι να γνωριστούμε και το απέδειξε αφήνοντάς ένα σημάδι πάνω στο δάχτυλο μου … θέλω και τα δικά σου σημάδια πάνω μου … τι λές ? … μην πεις πολλά … πες μόνο ναι …

ένα κόκκινο τριαντάφυλο ....

Σταματάω μπροστά στην είσοδο μια μονοκατοικίας .. ένα υπέροχο τριαντάφυλλο κινεί την προσοχή μου ... είναι πορφυρό και επιβλητικό ... δεν ξέρω , αλλά ξεχωρίζει από όλα τα άλλα τριαντάφυλλα ... το κοιτάζω και το θαυμάζω ... οι θύμισες με γυρίζουν πίσω στα παιδικά μου χρόνια ... θυμάμαι το πρώτο τριαντάφυλλο που έκλεψα όταν ήμουν μικρός ... ο γείτονας μου είχε πάντα τα καλύτερα τριαντάφυλλα , και καμάρωνε για αυτά ... ήταν η αγάπη του ... εγώ καμάρωνα  όμως την Ιωάννα , και μετά τα τριαντάφυλλα ... έμενε στο παραδίπλα σπίτι , και μας χώριζαν οι μάντρες ... αλλά πάντα πήδαγα τις μάντρες , όταν άκουγα πως έπαιζε με τις φίλες της ... κοιτούσα κρυφά και πρόσεχα τον τρόπο που γελούσε και τον αυθορμητισμό της ... είχε το πιο όμορφο  χαμόγελο για μένα … και μου άρεσε τόσο πολύ η Ιωάννα , μα τόσο πολύ … όμως και οι τριανταφυλλιές του γείτονα όμως δεν με αφήναν αδιάφορο όταν κοίταζα τον κήπο του … μια μέρα καθώς κοίταζα τον κήπο του κυρ Αντώνη ένα υπέροχο πορφυρό τριαντάφυλλο με μάγεψε ... ξεχώριζε από όλα τα άλλα , και αν το έκοβα που θα το χάριζα ? … θα το χάριζα στην Ιωάννα και θα της το πρόσφερα με το πιο  όμορφο χαμόγελο μου ... θα της έλεγα πως το βρήκα κάπου , το έκοψα αυθόρμητα και … θα έφτιαχνα όμορφα ψέματα για να με πιστέψει … δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ …. πήδηξα την μάντρα και κοιτώντας κλεφτά , αποφασίζω και το κόβω ... το έκοψα ,  πήγα να φύγω , αλλά ένα χέρι με πιάνει από στον ώμο και με φέρνει δυο σβούρες  … πάγωσα ... ο κυρ Αντώνης με έπιασε να κλέβω από τα αγαπημένα του τριαντάφυλλα ... γίνομαι πιο κόκκινος από το τριαντάφυλλο από την ντροπή μου  ... τρέμω ολόκληρος , λες και περίμενα να με στείλουν στο εκτελεστικό απόσπασμα ... είμαι κλέφτης ... το βλέμμα του κυριαρχεί επιβλητικά επάνω μου και θέλω η γη να με καταπιεί ... καταλαβαίνει πως δεν είμαι κλέφτης από το βλέμμα μου , αλλά  εγώ υποφέρω  πολύ μέσα μου ... βάζω τα κλάματα μπροστά του θέλοντας να του πώ πως δεν είμαι κλέφτης και πως το έκοψα για μένα επειδή μου άρεσε … δεν θα του έλεγα ποτέ τον λόγο ... ο κυρ Αντώνης με κοιτάζει έκπληκτος , ίσως γιατί δε περίμενε να αντιδράσω έτσι , προσπαθεί να με ηρεμήσει και μου λέει με χαμόγελο ..." πάρε το τριαντάφυλλο που έκοψες  και να το δώσεις στην Ιωάννα ...  για αυτήν δεν το έκοψες ή κάνω λάθος ?  σε έχω δεί πολλές πολλές φορές να πηδάς τις μάντρες και να κρυφοκοιτάζεις την φίλη σου την Ιωάννα … κάνω λάθος ? …“ ... έμεινα έκπληκτος από την ερώτηση του … με βλέμμα ενοχής και με δάκρυα στα μάτια απλά του γνέφω το κεφάλι μου ... με χαϊδεύει στο κεφάλι και μου λέει με ευγενικό χαμόγελο … " δικό σου το τριαντάφυλλο ... το κέρδισες με το σπαθί σου …. έτσι είναι οι παιδικοί έρωτες … αθώα όπως αυτά τα τριαντάφυλλα … χάρισε της το .. δεν θα το πω πουθενά γιατί και εγώ ερωτεύτηκα  ... έλα , σκούπισε τα δάκρυα σου και πήγαινε να την προλάβεις …  " ... ο κύριος Αντώνης απομακρύνθηκε  με ύφος που έμοιαζε να του θύμιζε κάτι από το παρελθόν του …. κρατάω  το τριαντάφυλλο και τρέχω αλαφιασμένος ... αισθάνομαι πολύ άσχημα για αυτήν την κλεψιά μου … σταματάω πιο κάτω , κάθομαι στο πεζοδρόμιο ,  και ξαναβάζω τα κλάματα κρατώντας το τριαντάφυλλο στα χέρια μου καθισμένος με το κεφάλι σκυφτό …. κοιτάζω το τριαντάφυλλο , και ξανά ξεσπάω σε λυγμούς …. Γιατί μου χάλασαν το όνειρο ? … όμως το τριαντάφυλλο δεν της το χάρισα ποτέ... ήθελα να μην μάθει κανείς ποτέ πως αυτό που κάνω είναι για μένα και μόνο για μένα ... συνέρχομαι μετά από πολύ ώρα … αποφασίζω να γυρίσω στο σπίτι , αλλά με τα χέρια άδεια … αυτό το τριαντάφυλλο δεν το πήρες ποτέ Ιωάννα μου ... το άφησα στο πρώτο κατώφλι που είδα στον δρόμο μου …. δεν έφταιξα εγώ Ιωάννα , αλλά …. γαμώτο …. και ήθελα τόσο πολύ να στο χαρίσω ......  

αμαζόνα και ιππότης ...

_ εσύ τι θέλεις στον βράχο μου ιππότη ? ποιος σε έβαλε εκεί πάνω ?
_  είμαι φρουρός αμαζόνα μου …. έχω τον σκοπό μου … πρέπει να προστατεύω  όσους  με πλησιάζουν ….
_ χμμμμ … είσαι ψηλός και λιγερόκορμος …  όμως ο βράχος μου ανήκει ιππότη … φύγε !
_ δεν γίνεται αμαζόνα  , ξέχασε το … πρέπει να κάνω το καθήκον πάνω από όλα … όλα ή τίποτα … αυτός  είναι ο σκοπός μου …. Ξέχασε το σου λέω  …
_ φύγε από τον βράχο μου , ακούς ??? … με λίγες κινήσεις μου θα σε διαλύσω  !
_ παιχνίδια θέλεις αμαζόνα ? … δοκίμασε με … σε περιμένω …
_ δεν με ξέρεις καλά ιππότη …. είμαι βασίλισσα … κυριαρχώ παντού … με ένα χτύπημα μου θα σε κάνω κομμάτια ! … επιμένεις  όμως … ετοιμάσου ! …..
η αμαζόνα  πήρε φόρα … τον χτύπησε … αλλά αυτός ακλόνητος …  αμύνθηκε απέναντι της …. ξαναπήρε φόρα με περισσότερη δύναμη , αλλά αυτός ακλόνητος … εκεί … απολάμβανε τα χτυπήματα της … η αμαζόνα δεν περίμενε πως είχε τόση δύναμη να αντιστέκεται  αλλά δεν το έβαζε κάτω …. πείσμωσε ….  αυτή ή εκείνος σε αυτή τη μάχη … ο βράχος έπρεπε να ξαναγίνει δικός της  ….  σταμάτησε για λίγο , κοντοστάθηκε και του είπε ….
_ πιστεύεις πως θα χάσω ιππότη ? … είσαι πολύ γελασμένος … δεν με έχεις μάθει καλά …
_ μια μέρα θα με κερδίσεις και θα με διαλύσεις αμαζόνα μου , αλλά προς το παρόν σε απολαμβάνω …. Συνέχισε να με χτυπάς …. με δροσίζεις με τα χτυπήματα σου … αντέχω σου είπα …. τι λες ? προκάλεσε με … έχω και εγώ τις αξίες μου σαν ιππότης …. σέβομαι την δύναμη σου αλλά δεν θα υποκύψω …. συμβιβάσου μαζί μου … μαζί  θα είμαστε …. μόνοι μας είμαστε …. θα έχεις εσύ εμένα και εγώ εσένα … τι λες ? μοιραζόμαστε τον βράχο ?
_ ε  τώρα θύμωσα πολύ !!! … άκου να μοιραστώ μαζί σου το βράχο !!!! …ετοιμάσου για το τελικό χτύπημα …. Περίμενε και θα δεις τι θα πάθεις !!!! θα σε κάνω κομμάτια !!!!
Η αμαζόνα απομακρύνθηκε με οργή  και  ξαναγύρισε τρέχοντας με μεγαλύτερη φόρα και δύναμη  …. Θα τον διέλυε …. Τα έδωσε όλα με το χτύπημα της …. αυτό ήταν … θα τον αποτελείωνε ….  όμως ο ιππότης ακλόνητος …. της  χαμογελούσε …. η αμαζόνα τα έχασε … δεν το περίμενε αυτό με τίποτα … είχε διαλύσει τα πάντα στο πέρασμα της σε κάθε μάχη της και αυτός ο ιππότης άντεχε τόσο πολύ ? …. τον κοίταξε ,  του χαμογέλασε υποκλίθηκε σαν πολεμιστής απέναντί του και του είπε ….
_ πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό ιππότη …. αξίζει να μείνεις στον βράχο μου … πάλεψες γενναία  σε όλα τα χτυπήματα μου και δεν υπέκυψες …. Αλήθεια πως σε λένε ιππότη ?
_ φάρο με λένε μάτια μου … θα σε προσέχω όμως … θα σε φωτίζω τα βράδια … μαζί σου θα είμαι για πάντα … μια μέρα ξέρω πως θα μου συμβεί το μοιραίο , αλλά ως τότε να ξέρεις πως θα σε λατρεύω … να ξέρεις πως θα σε φωτίζω , θα βλέπω τα χρώματα σου , θα μιλάμε , και θα ζούμε μαζί πλέον … αν δεν ήσουν εσύ ίσως να μην υπήρχα … σε εσένα τα οφείλω όλα … αλήθεια αμαζόνα μου , πως σε λένε ?
_ θάλασσα είναι το όνομα μου ιππότη μου ….  υποσχέσου μου μόνο πως θα με προσέχεις τα βράδια … και εγώ θα σε προσέχω , αλλά μερικές  να ξέρεις αν θυμώνω πολύ και ξεσπάω πάνω σου να ξέρεις πως μόνο εσύ θα μου δίνεις την δύναμη να με κάνεις να ηρεμώ … μ’αγαπάς ? …. εγώ σε λατρεύω ιππότη μου ….
_ ναι θάλασσα μου …. σε αγάπησα από την πρώτη στιγμή που με έφεραν στο βράχο σου … δώσε μου το φιλί σου …
η  θάλασσα κούρνιασε γλυκά στον βράχο με τα πιο γλυκά της απαλά κύματα , ο βράχος ένοιωσε την δροσιά της και ο φάρος γεύτηκε την αλμύρα της … φάρος και θάλασσα …. Και έχουν να λένε τόσα πολλά μαζί …. έρωτας ? … καλή συνέχεια αναγνώστη ….

γιάννης και άννα ...

_ εμπρός ?
_ έλα μάτια μου …
_ ποιος είναι παρακαλώ ? … …. έλα άννα …  το βρήκα ?
_ ναι εγώ είμαι γιάννη μου …. καλά είσαι  ? … πως περνάς ?
_ υπέροχα άννα … μια χαρά είμαι …
_ τι κάνει το καρχαριάκι μας  ?  το χρυσόψαρο μας …
_ αυτοκτόνησε άννα …. δεν ξέρω τι το έπιασε .. ήρθα ένα απόγευμα και είχε αφρίσει , δηλαδή ήταν ανάσκελα πάνω στο νερό ….
_ θέλεις να πείς πως …. μα γιατί , τι συνέβη ? … του άλλαζες το νερό κάθε 2 μέρες ?
_ τι λές βρε αννούλα ? … δεν μου το είχες πεί αυτό … που να το ξέρω ? εσύ το πρόσεχες …
_ θέλεις να πείς πως ? … δεν το πιστεύω ! …. πως μπόρεσες  … το χρυσοψαράκι μας ? .. σκότωσες το καρχαριάκι μας ?
_ δεν φταίω εγώ αλλά εσύ αννούλα … δεν μου το είχες πεί πως ήθελε τόσο περιποίηση … αλλά κατά τα άλλα όμως το σπίτι είναι στην θέση του …
_ τι ενοείς γιάννη ? … το χελωνάκι τι κάνει ? …
_ αυτοκτόνησε και αυτό , αλλά όλα υπό έλεγχο …. κράτησα το καβούκι του και το έκανα τασάκι … και δεν έχω σβήσει ούτε ένα τσιγάρο στο καύκαλο του … το προσέχω αννούλα …
_ είσαι πολύ γάιδαρος γιάννη !!!! … σκότωσες  αυτές τις ψυχούλες και με κοροϊδεύεις  και από πάνω ? … αγριάνθρωπε !!! … και εγώ που πίστευα πως …. βρέ γιατί το έκανες αυτό ??? …. με διέλυσες  με όσα μου είπες … ζουγκλάνθρωπε !!!! … είσαι απίστευτος …
_ κάτσε βρέ αννούλα …  καλά το γάιδαρος … άντε και το ζουγκλάνθρωπος  να το δεχτώ … όχι όμως και αγριάνθρωπος  …. αφού ξέρεις πως … αννούλα κλαίς ? … κλαίς μάτια μου ?... κλαίς μωρό μου ? …
_ ναι γάιδαρε , αγριάνθρωπε , ζουγκλάνθρωπε  , κλαίω …. Τι θέλεις βρε αλήτη ??? … ποιο το πρόβλημά σου ???
_  εσύ μάτια μου …. εσύ αννούλα μου … εσύ ερωτάκι μου …. μου λείπεις πολύ …. πές μου πως με αγαπάς και θα αναστήσω τα πάντα … και το χελωνάκι , και το καρχαριάκι μας … ακόμα και τον έρωτα  μας … μου λείπεις ρε κωλόπαιδο , το καταλαβαίνεις αυτό ? …πόσα ψέμματα πρέπει να σου πω για να σου τραβήξω την προσοχή , ε ??? …. Σε θέλω πιο πολύ από κάθε φορά …. έεελα … όλα είναι στην θέση τους και είναι μια χαρά εκτός από ένα …
_ λές αλήθεια αλήτη μου ? λές αλήθεια γιάννη μου ? … τότε τι δεν είναι στην θέση του ?
_ με είπες γιάννη  «σου»  ? … κωλόπαιδο …. Εσύ δεν είσαι στην θέση σου στο κρεβάτι μας … η μια μεριά είναι πάντα παγωμένη και είναι η δική μου μεριά πάντα …. Γιατί με αφήνεις να παγώνω ? …
_ σου λείπω πολύ ? πολύ πολύ ? …. Πόσο πολύ αλήτη μου ? …
Σσσσσσστττττ …. Σε περιμένω στην γωνίτσα μας …. σου υπόσχομαι το πιο όμορφο δείπνο … θα έρθεις ? …
_ με θέλεις ακόμα μωρό μου ? ….
_ πιο πολύ από ότι φαντάζεσαι εαυτέ μου …. και πιο πολύ , και ακόμα πιο πολύ μάτια μου ….  να σε περιμένω απόψε ? … έεεεεελα πές ναι σε παρακαλώ …
_ αγριάνθρωπε μου … γαϊδαράκο μου …. ζουγκλάνθρωπε μου … ονειράκι μου …. είμαι από τώρα δίπλα σου …
_ μμμμμμωρό μου ….

γαλαζούλα και τζέη ..... { αλήθειες } ...

_ τζέη είσαι μεγάλος αλήτης !!!
_ είμαι … αλλά μόνο για σένα γαλαζούλα μου ….
_ γιατί είσαι ο άνθρωπος που φέρνει μέσα μου τα πάνω κάτω ?
_ γιατί είσαι ο άνθρωπος  που μου έφερε τα πάνω κάτω …
_ εγώ ? μα πως … δεν έκανα τίποτα … εσύ τα έκανες όλα , ακούς ?
_ εγώ μάτια μου ? μα πως … δεν έκανα τίποτα … εσύ τα έκανες όλα , ακούς ?
_ μην απαντάς με τα ίδια μου τα λόγια … θέλω την αλήθεια σου και τα πραγματικά συναισθήματα σου …
_ δεν απαντάω με τα ίδια σου τα λόγια αλλά με τα πραγματικά συναισθήματα μου … είσαι ο καθρέπτης της σκέψης και της ψυχής μου … σε θέλω πολύ , και ακόμα πιο πολύ αλλά …. γαλαζούλα μου ?  …. εαυτέ μου πες κάτι …
_ είσαι πολύ , μα πολύ παραμυθάς τζέη ….. από μικρός υπήρξες παραμυθάς ε ? … είχες το χάρισμα ? … το διαπιστώνω  από τα λόγια σου αλήτη …
_ εγώ παραμυθάς γαλαζούλα ? … όοοοχι  … δεν υπήρξα ποτέ παραμυθάς παραμυθένια μου … εσύ μου χάρισες το παραμύθι του έρωτα και …. μ’αγαπάς  λιγάκι καθαρματάκι ?
_ τζέη είσαι , είσαι , είσαι μεγάλος ψεύτης , αλλά τα λές τόσο όμορφα αλήτη … και εγώ σε αγαπώ … αλλά φιλάκι δεν έχει από μένα γιατί είσαι , είσαι … πόσα φιλιά θα μου χάριζες ψευτράκο ?
_ ψευτράκος εγώ γαλαζούλα μου ? …. δίκιο έχεις όμως «εσύμου» …. αλλά να ξέρεις κάτι … πως όσα ψέματα πίστεψες πως σου είπα να ξέρεις πως ήταν αλήθειες … θέλεις ακόμα αληθινά ψέματα μου ? … σε λατρεύω , είσαι ο εαυτός μου , ο αλητάκος μου , το μωρό μου ….. απόδειξε μου το αντίθετο γαλαζούλα μου , θάλασσα μου ….
_ κυματάκι μου …  δεν ξέρω αν η θάλασσα σου είμαι εγώ , αλλά εσύ κατάφερες και υπήρξες τα κύματα  στη ζωή μου … ψεύτη τζέη … αληθινέ μου … αλήτη τζέη …. κυματάκι συναισθημάτων μου …

τσιγγάνα ρίξε τα χαρτιά ...

_ καλησπέρα σας ... έμαθα πως ρίχνετε τα χαρτιά , διαβάζετε την παλάμη , λέτε τον καφέ και πως είστε καταπληκτική σε όσα λέτε στους πελάτες σας .... ήρθα απο περιέργεια .... ο φίλος μου ο νίκος απο τα πατήσια  έχει μείνει άφωνος μαζί σας .... αλλά εδώ που τα λέμε και εγώ μένω λίγο άφωνος μαζί σας ... σας περίμενα , πως να σας το πω .... πιο μεγάλη , ασχημη και γερασμένη αλλά διαπιστώνω τα αντίθετα ... είστε νεότατη και πολύ όμορφη .... ασκείτε μεγάλη γοητεία θα έλεγα ... αλήθεια , τι σας έκανε και έχετε αυτό το χάρισμα ?
Με κοιτάζει και μου χαμογελάει ....
_ ο νίκος απο τα πατήσια σας είπε για μένα ? είναι καλός πελάτης , αλλά και εγώ κάνω την δουλειά μου όσο μπορώ καλύτερα ... έχω το χάρισμα να διαβάζω το παρελθόν και να προβλέπω το μέλλον ... καθείστε .... απο τι θέλετε να ξεκινήσουμε ? απο χαρτομαντεία , καφέ , ή να σας διαβάσω το χέρι σας ?
_ έχετε πολύ δυνατό φωτισμό ..... κλείστε τις κουρτίνες , ανάψτε τα κεριά και τα λιβάνια για να γίνει πιο μυστηριώδης ο χώρος  .... όταν ήμουν μικρός μου έλεγε η γαγιά μου πως κάπως έτσι είναι οι χώροι που ζούν οι μάγισσες και έχουν την ικανότητα να προβλέπουν το μέλλον  ... είστε μαγική με την παρουσία σας και θέλω να ζήσω αυτό το μυστήριο .... αλήθεια , είστε τσιγγάνα όπως λένε όλοι ?
_ γιατί ρωτάτε ? ναι είμαι τσιγγάνα και έχω το χάρισμα της μάγισσας απο τις γιαγιάδες  μου ... είστε λίγο απρόβλεπτος με τον τρόπο που μιλάτε ... τι ζητάτε να μάθετε για το μέλλον σας ? όλα τα προβλέπω ....
_ όλα όλα ? μπορείτε να διαβάσετε την σκέψη μου ? ... έχετε πολύ όμορφα μάτια .... είστε μια πάρα πολύ όμορφη μαυρομαλλούσα τσιγγάνα ... σίγουρα θα σας το έχουν πεί πάρα πολλοί άντρες , όπως  με κάνει και το λέω και εγώ με απόλυτη σιγουριά .... έχετε κάτι μάτια που λένε πολλά απο μόνα τους .... προσπαθώ να τα διαβάσω σε κάθε τους κίνηση ....
_ και τί λένε τα μάτια μου ?
_ λένε πως έχετε την περιέργεια να μάθετε τι με έφερε στο κατώφλι σας , το πως μιλάω πολύ ,  και απορείτε γιατί δεν ξεκινήσαμε να μιλάμε ακόμα για το τι ψάχνω να βρώ  ...
_ αλήθεια , τι ψάχνετε να βρείτε παρακαλώ ? τι σας απασχολεί και θέλετε να μάθετε τι θα συμβεί ? φταίει η δουλειά ή ο έρωτας ?
_ ψάχνω την αλήθεια που λένε μόνο τα χαρτιά ... πιστεύετε στα χαρτιά , έτσι δεν είναι ?
_ βεβαίως .... μερικές φορές αγγίζουν περισσότερο την αλήθεια απο απο τον καφέ ή την χειρομαντεία ... να σας ρίξω τα χαρτιά τότε κύριε ?
_ χμμμ ... θα το προτιμούσα ... ας ξεκινήσουμε απο τα χαρτιά τότε ... αλλά κάντε μου μια χάρη .... φτιάξτε αυτή την μυστηριώδη ατμόσφαιρα ... θέλω να νοιώσω την μαγεία του άγνωστου έτσι όπως θα την ζήσω μέσα απο τα δικά σας χείλη  ....
_ πολύ καλά λοιπόν ... ο πελάτης έχει πάντα δίκιο ... θα σας στοιχίσει κάτι παραπάνω και δεν πιστεύω να σας πειράζει ... πρέπει ο πελάτης να πιστεύει αυτά που του λέω .... τι λέτε ? θα πληρώσετε παραπάνω για αυτό το μυστηριώδες περιβάλλον ή δεν θέλετε ?
_  κάθε άλλο θα έλεγα μαυρομαλλούσα τσιγγάνα ... και έχεις κάτι μάτια , μα κάτι μάτια ...
_ όλα ταχτοποιήθηκαν στο χώρο .... έγινε το περιβάλλον όπως το ζητήσατε .... έκλεισα τις κουρτίνες , άναψα κεριά και διάφορα μυρωδικά ... ας ξεκινήσουμε με τα χαρτιά ... τι θέλετε να μάθετε ?
_ θέλω να μάθω αν θα με αγαπήσει μια πολύ όμορφη ύπαρξη που μοιάζει με μούσα  .... αν θα κερδίσω ένα φιλί της έστω μια φορά ...
_ ανακατέψτε την τράπουλα ταρώ  και κόψτε ...
_ έχετε παλιά τράπουλα ταρώ διαπιστώνω ... επιτρέψτε μου να αλλάξουμε τράπουλες ... έφερα μια δική μου τράπουλα γιατί αυτήν εμπιστεύομαι .... γιατί με κοιτάτε παράξενα με αυτά τα υπέροχα μάτια σας ? που είναι το περίεργο ?
_ πουθενά , αλλά πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό ... μήπως ξέτετε απο ταρώ και εσείς ?
_ μαθαίνω ακόμα αλλά η τράπουλα μου δεν με πρόδωσε ποτέ ...
_ και τότε γιατί ήρθατε σε μένα ?
_ γιατί ήταν γραφτό να βρεθούμε .... έτσι μου είπε η τράπουλα ... δεν μου είπε ποτέ ψέμματα ... μου είπε πως θα σας αγκαλιάσω .... θα σας φιλήσω μετά , και ... με κοιτάζετε περίεργα πάλι ? πιστέψτε με έστω λίγο μέσα σας .... μην ξεχνάτε πως εσείς μάθατε απο ταρώ και το εμπιστευτήκατε ... ας αρχίσουμε ... αν η το χαρτί που θα τραβήξετε δείξει την φιγούρα με τους εραστές αφήστε με να σας φιλήσω ....  έτσι πρέπει να γίνει ..... το λέει το κισμέτ μέσα απο τα χαρτιά ....ανακατεύω την τράπουλα ... κόψτε ...
_ μα .... δεν γίνεται αυτό ... δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό ... τα δικά μου τα χαρτιά δεν μου είπαν κάτι τέτοιο ποτέ..... ποτέ δεν μου μίλησαν για τον έρωτα .... αντιθέτως λένε πως δεν θα αγαπήσω γιατί και αυτό είναι ευχή και κατάρα για τις μάντισσες ... να μην αγαπηθούν  ποτέ ...
_ ίσως  ζήλεψαν μέσα απο την ομορφιά σας και αποφάσισαν ποτέ να μη σας πούν την αλήθεια .... αν η τράπουλα μου σας πεί την αλήθεια , θα με ακολουθήσετε ?
_ διστάζω αλλά ... δεν σας εμπιστεύομαι ... δεν δέχομαι !
_ τσιγγάνα ρίξε τα χαρτιά .... αυτά θα μας πούν την αλήθεια ...δεν λένε ποτέ ψέμματα .... μόνο την αλήθεια θα σου πούν ...
_πολύ καλά τότε ... θα σας διαψεύσουν  αυτή τη φορά ... δώστε σε μένα την τράπουλα να την ανακατέψω .... κόβω την τράπουλα σας ... τραβάω ένα φύλο στην τύχη ..... πάρτε το και ανοίξτε το μόνος σας ........ τι λέει ?
_ είναι η φιγούρα με τους εραστές ..... τελικά δεν λένε ψέμματα ... εσείς και εγώ θα γίνουμε εραστές έστω και για μια στιγμή ... φιλήστε με .... έτσι είπαν τα χαρτιά ....
Η τσιγγάνα απορεί , αλλά δεν μπορεί να κάνει πίσω .... έχασε για πρώτη φορά .... την πλησιάζω , την φιλάω , την ξαναφιλάω ακόμα πιο δυνατά , αυτή ανταποκρίνεται , και αφήνομαι στην μαγεία των χειλιών της ... έχουμε κλείσει τα μάτια και ταξιδεύουμε ... αφήνω τα φύλα της τράπουλας  να πέφτουν στο πάτωμα σιγά σιγά ... όλα έχουν την ίδια φιγούρα .... .........« εραστές , εραστές , εραστές , εραστές .....  » ....

ποτέ δεν με πρόδωσε η τράπουλα μου γιατί πάντα παίζει με τα ίδια φύλα ....

ένα ιππότης με ψυχή ...

ο ιππότης έφυγε λαβωμένος από την ίδια του την βασίλισσα που τόσο λάτρεψε , και με όσες δυνάμεις του απέμειναν καβάλησε το άλογο του …. το άφησε να τον οδηγήσει στο πουθενά χωρίς να έχει την αίσθηση της διαδρομής .… ο καιρός χόρευε με όλα τα στοιχειά της φύσης , μα το άλογο τον οδήγησε σε μια παραλία …. μολυβένιος ουρανός κύματα τεράστια , αστραπές , καταιγίδες ήταν το τοπίο μιας αλλιώτικης φύσης …. Ο ιππότης κατέβηκε από το άλογο του , περπάτησε προς την θάλασσα , γονάτισε μπροστά της , κάρφωσε το σπαθί του στην άμμο , με τις λιγοστές του δυνάμεις έβγαλε την στολή του , και τα έβαλε με στοιχειά της φύσης … στήθηκε στα γόνατα με κατεβασμένο το κεφάλι και δεχόταν αδιαμαρτύρητα τα χτυπήματα από την καταιγίδα … ο αέρας λυσσομανούσε , η βροχή τον μαστίγωνε παντού ακατάπαυστα , τα κύματα έφταναν μπροστά στα πόδια του προσπαθώντας να τον παρασύρουν στην θάλασσα , μα ο ιππότης δεν λύγισε ούτε μια φορά … ήθελε το ξέσπασμά τους πάνω του … μετά από πολλές ώρες πάλης τα στοιχειά τον λυπήθηκαν … σιγά σιγά υποχωρούσαν υποκλινόμενα ... Η θάλασσα φόρεσε και πάλι την γαλήνη της , ο αέρας τον χάιδεψε απαλά , η βροχή του χάρισε τις τελευταίες σταγόνες στο πρόσωπο του , τα σύννεφα μεταμορφώθηκαν σε αυλαία και άνοιξαν …. ο καταγάλανος ουρανός και ο ήλιος του χαμογέλασαν …. ένα αλλιώτικο καλοκαιρινό τοπίο δέσποζε με ζωγραφιά τον ιππότη … ο ιππότης σηκώθηκε … πλησίασε την θάλασσα , την αγκάλιασε και κολύμπησε … βαπτίστηκε μέσα της … γεύτηκε την αλμύρα της στις πληγές του , αλλά δεν έβγαλε ούτε μια άχνα πόνου … ένα μικρό κύμα τον αγκάλιασε και σιγά σιγά τον εναπόθεσε απαλά στην παραλία … ο ιππότης ήταν ξανά ζωντανός … και ξαναγεννήθηκε ένας αλλιώτικος ιππότης … φόρεσε ξανά την στολή του και με σίγουρα βήματα πλησίασε σε το άλογο του … ανέβηκε στην ράχη του , έσκυψε στο κεφάλι του , το χάιδεψε και του ψιθύρισε στο αφτί …

_ εαυτέ μου προχωράμε …. Η ζωή τώρα ξεκινάει …

ο αθηνόδωρος και ο πλάτωνας ...

ο αθηνοδωρος περπαταει στην  πλατεια ψυρρη ... το καφενεδακι του δεν το αλλαζει με τιποτα γιατι ειναι στεκι ζωης για αυτον .... καθεται στο τακτικο τραπεζακι του και χτυπαει παλαμακια στον καφετζη τον αριστο ... παλια καρβανα και αυτος ... απο μικροι μεγαλωσαν στην ιδια γειτονια , αλλά παντα τους εδενε κατι .... το χρωμα της σκεψης ... το καφενειον λεγοταν «αριστοτελης» γιατι ο αριστος απο την αρχαιοτητα ηταν φιλοσοφημενος ... ο σημερινός αριστος μπορει να ειναι αγραμματος αλλά με πολλά γραμματα φιλοσοφιας απο το πεζοδρομιο ζωης ... κληρονομια απο τον γερο του το καφενειο , αλλά το τιμα με το παραπανω ... γουσταρει να σερβιρει καφεδες και ουζακια σε αυτους που ερχονται για τον παραδοσιακο καφε του , απολαμβανει αυτους που αφηνουν σαν μπουρμπουαρ εξυπνες ατακες στους διαλογους , και πανω απο ολα το αθηνοδωρο τον εχει ευαγγελιο .... εκει που σκαλωνε ο αριστος τσουπ ο αθηνοδωρος εβρισκε την λυση ... μερακλαντάν ο αθηνοδωρος ... και πολυ λιγομιλητος ... άκουγε αλλά δεν μίλαγε … ήταν παντα θεριακλης με τον καφε του ...  επινε τον καφε του στο χοντρο ... και χοντρο σημαινει το παχυ φλυτζανι ... δεν μιλαγε αλλά κοιτουσε πολυ στο απειρο και μετα πεταγε την ατακα του σε αυτούς που κοντράριζαν με τα χρωματιστά λόγια τους τον αρίστο βάζοντας τους στην θέση τους .... φιλοσοφημενες ατακες με λιγα λογια αλλά σωστα ... και παντα ελεγε στον αριστο ... φιλόσοφοι του πεζοδρομίου και οι δυό τους …. λές να μπορούσαν να τα βάλουν με τους σύγχρονους και μορφωμένους φιλόσοφους και ποιητάδες ? … θα δείξει …

μια καλοκαιρινή μέρα εκεί που ο ήλιος ήταν στο ζενίθ του  ο αρίστος έφτιαχνε τον καφέ σε ένα ποιητή … πολύ στοχαστής ο ποιητής … ατάκες από άλλο κόσμο έλεγε που λίγοι μπορούσαν να πιάσουν το νόημα τους αλλά τα έλεγε όμορφα …. Ο αρίστος μαγευόταν με τον τρόπο που τα έλεγε και τον κερνούσε πάντα το καφεδάκι δωρεάν …. Ο ποιητής απολάμβανε τον καφέ του , έριχνε τα λόγια της πυθίας στον αρίστο και ο αρίστος έμενε άφωνος από αυτόν … έλα που ο αρίστος τον έβαλε στο τραπεζάκι του αθηνόδωρου , και ο αθηνόδωρος έχει τα βίτσια του ….. γουστάριζε την γωνιά του όταν το μαγαζί είναι άδειο … αυτή την φορά είδε να κάθεται ο ποιητής .. δεν μίλησε , αλλά έριξε μια ματιά στον αρίστο … κάθισε στο διπλανό τραπέζι και περίμενε τον καφέ του … ο αρίστος κατάλαβε το λάθος του και πρότεινε στον ποιητή αν ήθελε να μοιραστεί το τραπεζάκι με τον αθηνόδωρο …. αυτό ήταν …τους έμπλεξε … τι δουλειά  έχει η ποίηση  με τον αθηνόδωρο ? … δράματα με μεγάλα γράμματα …

_ κύριε αθηνόδωρε δεν έχουμε ξαναμιλήσει και θέλω να σας συστηθώ …. Με λένε πλάτωνα και είμαι ποιητής και στοχαστής … ο αρίστος διδάσκεται μέσα από αυτά που του μεταδίδω και μια μέρα θα μπορεί και αυτός να σταθεί σε αξιόλογους ανθρώπους … η ποίηση είναι ζωή … είναι ύμνος  … η τροφή του ανθρώπου … τα λόγια είναι το χρώμα μέσα από την σκέψη και χορταίνεις … να , κοίταξε αυτό το αιθέριο πλάσμα που περνάει από μπροστά μας …. Μούσα σκέτη είναι … σκέτος πειρασμός για να πλέξεις τα ομορφότερα λόγια για αυτήν …. Αναδύεται μέσα από την λίμνη με μορφή αερικού … τα λάγνα μάτια της είναι το εισιτήριο για το πιο όμορφο ταξίδι προς την απεραντοσύνη … τα συναισθήματα της καρδιάς στο πέρασμα αυτής της μούσας εναλλάσσονται όπως  παλίρροια και η άμπωτη στον έρωτα … δεν είναι γοητευτικότατη ?

_ ξέρω γω κύριε ποιητή ? … εγώ αλλιώς τα βλέπω τα πράγματα … από την γωνιά την είδα και βγήκε και όχι από λίμνη … δεν λέω καλό το γκομενάκι , αλλά μην το παραχέζουμε κιόλας … ματάρες η , πως την είπες ? μούσα ? … ναι … όχι και μούσα … δείχνει γυναίκα με κορμί σπαθί και από ματάρες άλλο πράγμα , δεν λέω … αυτή είναι να την βουτάς να την χώνεις στα τέσσερα και να την κάνεις να δεί τον ουρανό με τ’αστρα με το καριοφίλι σου … ο άντρας είναι κυνηγός και η γκόμενα μπεκάτσα … την τουφεκιά της θέλει … ποια παλίρροια και άμπωτη της καρδιάς μου τσαμπουνάς ? … τόχω ξανακούσει αυτό περί ζωής πως είναι μια παλίρροια και μια άμπωτη αλλά κύριε ποιητή δεν είναι έτσι …. πολλές  τρικυμίες και λίγες γαλήνες είναι … αλήθεια κύριε ποιητή πιστεύεις πως θα το έριχνα το γκομενάκι ? με λόγια ποιητικά ή να του πώ πως μου αρέσει στα ίσα χαρίζοντας της ένα λουλούδι ? και το λουλούδι δεν μιλάει ποιητικά αλλά έχει πολλά να πεί χωρίς λόγια … έχω άδικο ?

_ λυπάμαι αλλά είστε άξεστος και αμαθής ! … δεν θα μάθετε ποτέ να μιλάτε πολιτισμένα , δεν θα μάθετε ποτέ πως η ποίηση είναι η υπέρτατη ηδονή του νού … όλα μπορώ να τα στερηθώ στη ζωή μου , αλλά την ποίηση ποτέ ! … αυτή είναι η τροφή μου και μέσα από αυτήν ζω και δεν μπορείς να μου αποδείξεις το αντίθετο … έχεις αντίρρηση κύριε αθηνόδωρε ?

_ βεβαίως πλάτωνα … βάζουμε ένα στοίχημα ?

_ δέχομαι …. ποιο θα είναι το στοίχημα ?  …

_ ένα τραπέζι με ότι γουστάρεις πλάτωνα … άκου τι θα γίνει για να μου αποδείξεις πως έχω άδικο …. Θα σε βάλω σε ένα δωμάτιο κλειδωμένο για 5 μέρες και θα γράφεις ότι ποιητικό γουστάρεις….. μόνο νερό θα έχεις , γιατί θα έχεις την ποίηση για τροφή … αν τα καταφέρεις εγώ θα σου χαρίσω και 1000 ευρώ … αλλιώς ετοιμάσου να πληρώσεις το τίμημα … τι λές μεγάλε ποιητή ? … ο χορτάτος ποιητής γράφει παπάδες , αλλά ο πεινασμένος τίποτα γιατί γουργουρίζει το στομάχι του …. έμαθα να μην γουργουρίζει το στομάχι μου πρώτα και μετά να δουλεύει το μυαλό … τι λές ? … πλάτωνα  όλα έχουν το τίμημα τους και τις αξίες τους αλλά με τις κατάλληλες προϋποθέσεις …. ποιητής εσύ ? του πεζοδρομίου εγώ …. και που είσαι αρίστο , πιάσε δυό καραφάκια με πολύ μεζέ γιατί απόψε κερνάει ο πλάτων …. Έτσι πλάτων ?

Ο πλάτωνας δεν μίλησε γιατί διαπίστωσε πως είχε δίκιο ο αθηνόδωρος … ο αρίστος χαμογέλασε στον πλάτωνα , του είπε πως όλα είναι κερασμένα από πάρτη του και πως η καλύτερη απόλαυση είναι ο διάλογος και ο καλός μεζές … στην υγειά μας ….

 

ο πειρατής και τα ρεμάλια του ....

είμαι πολύ κουρασμένος  απόψε ... ακόμα μια μάχη με έχει εξουθενώσει ... ήταν μια ακόμα νίκη  για μένα ... κέρδισα ευτυχώς και αυτή την φορά  ... αλλά είμαι πολύ κουρασμένος ...θα κοιμηθώ ...το δικαιούμαι άλλωστε ….
το καράβι μου έχει πολλές αβαρίες ... οι ναύτες μου είναι και αυτοί κουρασμένοι … τα λάφυρα είναι πολλά αυτή την φορά ...ενα ακόμα εγγλέζικο καράβι έχασε την μάχη από εμάς ... οι θησαυροί από το εγγλέζικο καράβι για την βασίλισσα δεν θα φτάσουν ποτέ στον προορισμό τους ... σε αυτή την μάχη μου άρεσε πολύ ο ναύαρχος όταν τα έδινε όλα με το σπαθί του εναντίον μου ... είχε ένα πολύ δυναμικό χαραχτήρα και πολεμούσε σαν τζέντλεμαν … τον ζούσα στην μάχη με τα σπαθιά μας .. με ζούσε όμως και αυτός ... δεν το βλέπαμε σαν μονομαχία μεταξύ μας από ένα σημείο και μετά ... θέλαμε το παιχνίδι ... και αυτό με κολάκευε και η αδρεναλίνη ανέβαινε στα ύψη και για τους δυο μας … ξιφομαχούσαμε με χαμογέλα και πείσμα ... ο ένας βελτίωνε τα λάθη του από τον άλλον... μοιραζόμασταν την τεχνική του σπαθιού και χορεύαμε σε αυτή την μονομαχία ...
το καράβι του όμως βουλιάζει , όλα τα λάφυρα είναι στο δικό μου καράβι , και οι ναύτες μου με περιμένουν να ανεβώ και να φύγουμε ... και πρέπει να γυρίσω πίσω ... πηδάω στα σχοινιά , ανεβαίνω στο καράβι μου και ρίχνω μια μάτια στον ναύαρχο .. με κοιτάζει ... μου χαμογελάει με ένα παράπονο ... δεν ήθελε να χάσει το καράβι του ... και ήθελε ακόμα λίγο παιχνίδι μαζί μου ...
τον αφήνω μόνο του ... τον εμπιστεύομαι ... θα επιβιώσει ... τρία εγγλέζικα καράβια είναι στον ορίζοντα ... οι καπνοί θα τα φέρουν προς αυτόν ... τον χαιρετάω με το ίδιο χαμόγελο υποκλινόμενος ...απομακρυνόμαστε ...
αλλά πρέπει να πάμε οπωσδήποτε το καράβι για επισκευή ... με χίλια ζόρια οι πειρατές μου το κρατάνε με πείσμα να μην βουλιάξει … τους θαυμάζω για την υπομονή τους μετά από μια τέτοια μάχη , αλλά τους καμαρώνω περισσότερο που με ανέχονται ακόμα ... μάλλον θα με συμπαθούν ... με εμπιστεύονται ... ρεμάλια ήταν άλλωστε ... εγώ τους έκανα ανθρώπους ... και τι ανθρώπους ... πειρατές ...αλλά με αξιοπρέπεια πειρατές όμως ...
 δεν είχαν και άλλη επιλογή άλλωστε ... προτίμησαν την περηφάνια τους , παρά τον εξευτελισμό.... και δικαιωθήκαν μαζί μου ... η αγχόνη πονάει , ενώ εγώ τους πονάω διαφορετικά ... καθάρματα είναι , δεν λέω , αλλά είναι επίλεκτοι για μένα  και έτσι περπατάμε όλοι μαζί ... αλλά είμαι ο καπετάνιος τους
και με αποδέχτηκαν ... δεν τους χαλάω  χατίρι άλλωστε …
μετά από κάθε μάχη έχει ο καθένας το ποσοστό του ... και είμαι δίκαιος ... 65-35 έχουμε πει ...το 65 για μένα πάντα... το 35 δικό τους και ας το μοιραστούν όπως θέλουν μεταξύ τους αυτοί ... ξέρω , θα βγάλουν τα μάτια τους , αλλά θα μάθουν να μοιράζονται στο τέλος ... και ύστερα  εγώ έχω την ευθύνη ... εγώ κρατάω τις ισορροπίες  πάνω στο καράβι ... εγώ να φτιάξω τις αβαρίες του καραβιού, εγώ να πληρώσω τα σχοινιά , το ρούμι και την τροφή τους ... διαχειρίζομαι τα πάντα σε αυτό το καράβι ....και τα όλα αυτά τα κάνω για να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι ... σε κάθε λιμάνι πάντα τους κερνάω ... το τι έχω πληρώσει με τα μεθύσια τους δεν λέγεται ... στο τέλος θα με βάλουν και μέσα οικονομικά  .. απαπά !!! ..δεν θα το ανεχτώ άλλο αυτό ... όλο μεθοκοπάμε  και τα κάνουν θαμπόγυαλα οι άξεστοι ... τι ξύλο έχει πέσει σε κάθε λιμάνι δεν λέγεται ...  σμπαράλια γυρίζουν πίσω  στο καράβι ... αλλά είναι ευτυχισμένοι … έχουν βγάλει το άχτι τους ... γράφουν την ιστορία τους σε κάθε λιμάνι κάθε φορά … βρωμάνε οι σιχαμένοι από το ρούμι και τα ψεύτικα αρώματα των γυναικών του λιμανιού , και κάθε φορά επιστρέφουν στο καράβι τρέχοντας να μην τους λυντσάρουν οι ντόπιοι .... αλλά καλύτερα άρωμα από ρούμι  παρά  την βρώμια τους ...
η λέξη νερό πάνω τους είναι κάτι σαν επιδημία ... με το ζόρι τους βάζω στα βαρέλια με καυτό νερό , και  ένα ξυστρί για τα μουλάρια να τριφτούν για να φύγει η βρωμά από πάνω τους ... αλλά αυτοί το έχουν στο πετσί τους το μικρόβιο της βρώμας ... γελάνε με όποιον είναι στο βαρέλι για μπάνιο , και τον κοροϊδεύουν .. και άντε μετά να κάνει μπάνιο ο κάθε λίγδης στο βαρέλι ... δραματική κατάσταση …. αλλά το μπάνιο είναι μπάνιο ... και θα το υποστούν ... κανόνας του καραβιού είναι αυτός για μένα ... βέβαια αυτοί γκρινιάζουν και μου λένε ότι αφού το καράβι λάμπει από καθαριότητα , είναι και αυτοί καθαροί ...
από ρούχα δεν λέω ... μοντελάκια είναι οι σιχαμένοι ... κουρελήδες σκέτοι είναι ... και καμαρώνουν μεταξύ τους ... λένε ότι είναι από την μάχη , και δείχνουν με περηφάνια τα σκισίματα τους ... αλλά η βρώμα και η μπόχα που έχουν πάνω τους δεν τους νοιάζει καθόλου ... οι σιχαμένοι μου ...οι λίγδηδες μου ... τα ρεμάλια μου …
καλύτερα το άρωμα του αρουραίου , παρά η μπόχα τους  ... αλλά αρουραίους του αποκαλώ .. έχουν μια ιδιαιτερότητα και μια γρηγοράδα στις κινήσεις τους ειδικά όταν ανεβαίνουν τα σχοινιά ... και εγώ δεν πάω πίσω όμως ... μαζί τους προπονούμαι στο ανέβασμα των σχοινιών ... πολλές φορές χάνω από αυτούς , όταν δεν είναι μεθυσμένοι πάνω στα σχοινιά ... αλλά χαίρονται αυτό το παιχνίδι μαζί μου ...
αισθάνονται καπετάνιοι στα σχοινιά , και εγώ απλά τους χαμογελάω ... και μετά τους κερνάω ρούμι ... άλλο που δεν θέλουν οι αρουραίοι ... καταβόθρες είναι .. κινητά βαρέλια τους αποκαλώ ... αλλά στην μάχη είναι κογιότ .. μελετάνε τον αντίπαλο σε κάθε του κίνηση , και κοιτάζονται μεταξύ τους ... είναι ευέλικτοι και τσαμπουκάδες … δεν διστάζουν  πουθενά ... και δεν πολεμούν  απλά ... ζουν την μυρωδιά του μπαρουτιού και του σπαθιού … μάχονται μέχρι εσχάτων , είναι ενωμένοι σαν ομάδα και το χαίρονται πολύ ... ένας για όλους  και όλοι για έναν ... εμένα εννοώ ... και μετά   έρχεται η επιβράβευση από εμένα προς αυτούς ... άλλωστε τα μόνα καλά λόγια που έχουν ακούσει στην ζωή τους είναι από μένα ...κανόνας μου είναι , μια αγέλη κερδίζει πάντα με έναν αρχηγό , και ένας αρχηγός κερδίζει πάντα με μια αγέλη ...
κάθομαι πολλές φορές και τους διαβάζω ιστορίες , και με ακούν με το στόμα ανοιχτό ... γίνονται παιδιά που ακούνε παραμύθι .. και τους αρέσει να με ακούν ... και εγώ να τους καμαρώνω που επιτέλους βρίσκουν μια ψυχική ηρεμία από τις ιστορίες μου … τους έχω πιάσει να σκουπίζουν τα δάκρυα τους κρυφά , και τους καμαρώνω ... τους αρέσει πολύ μια ιστορία με μια νεραϊδίτσα που τους λέω ... και ακούν , και ακούν , και είμαστε όλοι μια ζεστή παρέα .... μια οικογένεια ας πούμε .... και το καράβι γλιστρά στην θάλασσα  μέσα στην νύχτα κάτω από το φως του φεγγαριού...