war ruins...

μια εικόνα χωρίς λόγια, αλλά πιστεύω πως έχει πολλά να μεταδώσει μέσα από δύο αντίθετους κόσμους... αυτή η εικόνα δείχνει μια ολική καταστροφή και την επιμονή επιβίωσης σε όσους πίστεψαν πως όλος ο κόσμος είσαι εσύ και τίποτα άλλο γύρω του... και ο κόσμος αυτός λέγεται έρωτας ...
η εικόνα με τα ερείπια είναι ένα μοντάζ από 2 εικόνες του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου που βρήκα τυχαία σε κάποιο αρχείο στο ίντερνετ, το ζευγάρι είναι από την ταινία "το ημερολόγιο" κάνοντας πάνω τους λίγες ευγενικές παραποιήσεις φορώντας τους την τραγιάσκα και την κορδέλα... 

ερασιτεχνικές τεχνικές μέσα από το photoshop... 

....

laborghini Aventator..

παίζοντας με το photoshop.... 

 

ο μεγάλος χορευτής.... { χιουμοριστικές ρομαντικές ιστορίες }...

_ πατέρα σε θέλω … 

_ εγώ όχι… λέγε όμως… 

_ τίποτα ρε πατέρα, να, το άτομο που μας διδάσκει ελληνικά θα ήθελε να σε δει από κοντά να τα πείτε…

_και όποιος διδάσκει ελληνικά πρέπει να με δει κιόλας και να τα πούμε; 

_ τι να κάνουμε τώρα; Να πω πως δεν μπορείς; Χαρά μου θα είναι…

_ και γιατί θα είναι χαρά σου χαρά μου; τι έκανες πάλι; Για να θέλεις να έρθω εγώ στο σχολείο και όχι η μάνα σου πάλι καμιά μεγάλη αταξία θα έκανες ε; λέγε ρε! … ποια χούφτωσες πάλι;

_ μα τι λες πάλι; Εγώ να χουφτώσω και ποια; έχω αλλάξει πολύ… χούφτωμα τέλος… είμαι σοβαρός πλέον…

_ χούφτωμα τέλος είπες; Αθώο αγνό αγόρι που έγινες άγγελος…  τέλος πάντων… αύριο τι ώρα να έρθω στο σχολείο; Θα σε σώσω ρεμάλι και μη πεις τίποτα στη μάνα σου… πως τον λένε τον καθηγητή σου ρε;

_ Έλενα Ασλάνογλου… είναι μια γριά στρίγγλα που με έχει βάλει στο μάτι και όλο μου τα χώνει… όχι πως είμαι αδιάβαστος όταν με εξετάζει, αλλά κάτι δεν πάει καλά με μένα… σώσε με γιατί θα με αφήσει μετεξεταστέο και δεν έχω όρεξη να ακούω τις γκρίνιες της μάνας, της πρώην γυναίκας σου δηλαδή… απορώ πως την αντέχεις ακόμα  με τις παραξενιές της αλλά καλά έκανες και την χώρισες… ανώμαλος θα είσαι και συ…χαχαχα

_  ρεμαλοειδές πολλά λες! Αύριο θα σε ταχτοποιήσω και μάλιστα για τα καλά με την καθηγήτρια σου… αλλά τόσο πολύ γριά είναι; γιατί με βάζεις πάντα στα δύσκολα και άχαρα ρεμάλι;  Άστο, μην απαντήσεις γιατί θα γίνουμε μύλος μεταξύ μας… αύριο κατά τις 11 πες της την ώρα του διαλλείματος………..

_ καλημέρα σας κύριε διευθυντά… που μπορώ να βρω την κυρία Έλενα Ασλάνογλου; Είμαι ο πατέρας του παιδιού μου… πως λένε το παιδί μου με ρωτάτε; Αν είναι δυνατόν! … αφού είναι ολόφτυστο εγώ…. Καρμπόν που λένε αλλά αυτός είναι σε πιο μικρή ηλικία…  Απορώ πως δεν καταλάβατε για ποιον αναφέρομαι… τέλος πάντων… πρόκειται για τον Γεώργιο…

_ τον Γεώργιο Χανιώτη! … το βρήκα; Είστε ολόφτυστος αυτός αλλά σε γηραιά ηλικία…

_ σε γηραιά ηλικία είπες; Σε μένα το είπες αυτό; φιλαράκο θα σου αφαιρούσα ευχαρίστως την κάτω γνάθο με ταχυδακτυλουργικό τρόπο με την προσβολή σου αλλά έχε χάρη που δεν θέλω να διδάξω μαθήματα μποξ… που είναι η γριά στρίγγλα; Η Έλενα Ασλάνογλου εννοώ… ήρθα να μιλήσω μαζί της για την πρόοδο του γιού μου… με κάλεσε… δεν έχω πολύ χρόνο… ωραία η γραβάτα σου και είναι πολύ χαλαρή… έτσι και ξαναπείς πως είμαι σε γηραιά ηλικία θα δεις πόσο στενό λαιμό διαίτης θα αποχτήσεις… ούτε στραγάλι δεν θα περνά από τον φάρυγγα σου…. σινιέ μοντιέ θα σε κάνω λέμε με την γραβατούλα σου…

_μμμμάλιστα κύριε Χανιώτη… μην ενοχλείστε παρακαλώ… θα την φωνάξω να έρθει στο γραφείο μου και να τα πείτε κατ’ ιδίαν… σας παραχωρώ το γραφείο μου…. επιστάτη, φωνάξτε μου την Έλενα Ασλάνογλου να έρθει στο γραφείο μου τώρα! … είναι θέμα κόμπου γραβάτας… κύριε Χανιώτη επιτρέψτε μου να αποχωρήσω γιατί έχω να διορθώσω την γραβάτα μου… κάποια διαγωνίσματα ήθελα να πω! … αλλά όχι και γριά στρίγγλα η κυρία  Έλενα Ασλάνογλου… μια χαρά καθηγήτρια είναι… άψογη σε όλα της… έρχεται σε ένα λεπτό … πείτε μεταξύ σας … αντίο σας … (βάρβαρε!!!!) 

_ ο κύριος; 

_ η κυρία; 

_ Έλενα Ασλάνογλου… καθηγήτρια φιλολογίας… εσείς;

( αμάν!!!! Τι γυναίκα είναι αυτή; Ο Χριστός και η Παναγία!... γριένζουλο σκέτο, ε Γιωργάκη; Βρε ρεμάλι γιε μου πάλι στα βαθειά ο πατέρας σου; Έχε χάρη που είμαι καλός καπετάνιος και είμαι παντός καιρού και ξέρω να κρατάω την ψυχραιμία μου.. όμως, δεν μπορεί.λες; )…

_ Γιάννης Χανιώτης, ματάρες… 

_ τι είπατε; Ματάρες; Έχετε και ρίζες και από την Ισπανία; 

_ όοοοχι … κρητικός είμαι… 

_ κρητικός έργων τέχνης;

_ ναι, έργο τέχνης σαν εσάς … είστε κάτι σαν μούσα … ( πω πω, σαλάτα τα έκανα! … είναι κόμματος η κυρία λέμε… α ρε Γιωργάκη, έχω χάσει τα λόγια μου μαζί της και άντε να συνέλθω… ρεμάλι Γιάννη μην κολλώνεις! … δείξε επίπεδο!) … κυρία Έλενα θα ήθελα να μην δώσετε σημασία στα προηγούμενα λόγια μου αλλά στην ουσία που με έκανε να έρθω να σας συναντήσω… αλλά αυτά τα υπέροχα μάτια σας όμως, το ύφος σας, ο τρόπος που με κοιτάτε, το ντύσιμο σας μοιάζει σαν… 

_ τι είπατε παρακαλώ; μήπως είστε εκτός θέματος; Ξέρετε γιατί σας κάλεσα; Για το γιό σας θέλω να μιλήσουμε… αυστηρά όμως… 

_ μάλιστα γοητευτικότατη Έλενα… κυρία Έλενα ήθελα να πω χωρίς το γοητευτικότατη γιατί είστε πανέμορφη… Έλενα σκέτο! ( όχι ρε γαμώτο μου! βρε τι έχω πάθει μαζί της;) … στο θέμα μας κυρία Έλενα… αυστηρά πάντα… αλλά αυτό βλέμμα σου όμως … άκυρο! … στο θέμα μας…

_ μάλιστα κύριε Χανιώτη… παραβλέπω όσα μου είπατε και ας μιλήσουμε ξεκάθαρα και στον ενικό… τι λες Γιάννη; 

( ώπα; Με είπε Γιάννη σκέτο… καλά πάμε)…

_ ας μιλήσουμε ξεκάθαρα και στον ενικό Έλενα… όμως ας κάνουμε μια μικρή παρένθεση πριν το θέμα μας… μου θυμίζεις κάποια από το δημοτικό σχολείο… έχετε το ίδιο όνομα, διαφορετικό επώνυμο, όμως τα ίδια μάτια και ύφος… ασχημόπαπο ήταν αλλά με πολύ έντονη προσωπικότητα… μου άρεσε πολύ αυτό το μουτράκι και ειδικά όταν μου χαμογελούσε … ήταν πολύ φτωχιά σαν και μένα και τα άλλα αγόρια δεν έπαιζαν μαζί της, εγώ όμως πάντα την πρόσεχα και ήμουν πολύ πειραχτήρης μαζί της γιατί την ήθελα να χαμογελάει πάντα… χορεύαμε μαζί κρυφά όταν βρισκόμαστε, μάλιστα μια φορά την φίλησα και με φίλησε, αλλά το φιλί μας ήταν τόσο ζωντανό που δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου… ήταν καταπληκτική χορευτής… την αγαπούσα πολύ αλλά δεν πρόλαβα να της το πω… χαθήκαμε ξαφνικά όταν ήρθα στην Αθήνα για βιοποριστικούς λόγους αλλά δεν έπαψα να τη σκέπτομαι… όταν κατέβαινα κάτω στα Χανιά προσπαθούσα να τη βρω και να μάθω πως είναι αλλά άδικος κόπος… ας είναι καλά όπου και αν είναι… την θέλω ευτυχισμένη… δεν ξέρω τι με έκανε να στα πω αυτά αλλά στο θέμα μας πάλι… είναι πολύ ρεμάλι ο γιός μου; τι έκανε πάλι; Μην τον παρεξηγείς γιατί είναι καλό παιδί και ξέρω από νεανικές τρέλες… είναι όμως κύριος σε όλα του… δεν κάνει φροντιστήρια γιατί είναι εγωιστής και θέλει τα μισά από τα δίδακτρα που θα πλήρωνα… λίγο ακατάστατος είναι στο δωμάτιο του αλλά έχει τον τρόπο του να το μαζεύει… απορώ πως τον προσέχουν τόσο πολύ οι φίλες του… μέχρι και φαγητό του φέρνουν στο δωμάτιο του και είναι πολύ καθαρό τον τελευταίο καιρό… τι έκανε όμως;

_ όμορφη η παιδική σου ιστορία Γιάννη… αλήθεια, την σκέπτεσαι καθόλου μετά από τόσα χρόνια; … σου χαμογελούσε πολύ; Πως ένοιωθες δίπλα της; Όσο για τον Γιώργο σου έχουμε χρόνο να μιλήσουμε για αυτόν… για πες μου για αυτήν… την αγαπάς ακόμα;

_ πολύ την αγαπάω, μουσίτσα την έλεγα πειραχτικά, αλλά έχει σημασία; Μα, αυτό το χαμόγελο σου μοιάζει με το δικό της… αυτό το υφάκι σου το χαλαρό έτσι όπως με κοιτάς μοιάζει σαν … Έλενα; 

_ Γιάννη; άλλαξα πολύ; Εγώ είμαι, το ασχημόπαπο σου… επιτέλους σε ξαναβρήκα… με το που είδα το γιό σου στην τάξη μου, μου θύμισε εσένα και έπρεπε διακριτικά να βεβαιωθώ πως είσαι συ και πάντα τον κοντράριζα μέχρι να σε γνωρίσω και να βεβαιωθώ πως είσαι εσύ όντως… παντρεύτηκα και χήρεψα μικρή και γι’αυτό έχω άλλο επώνυμο… μ’αγαπάς ακόμα; Χορεύουμε όπως παλιά; Θυμάσαι το πρώτο φιλί μας; και τι δεν θα έδινα να το ξαναζήσω… υπήρξες μεγάλος χορευτής… 

( ρεμάλι συγκρατήσου!!!! … είσαι πειραχτήρης ακόμα… παίξε μαζί της όπως παλιά… μην την αγκαλιάσεις και μην την φιλάς ακόμα…. Άστην να ζήσει τις παλιές μας αγωνίες όπως κάποτε… μωρό μου… πρέπει να υποφέρουμε ακόμα λίγο μέσα από αγωνίες… … τι κάνεις ρεμάλι; Δικαιολογίες ψάχνεις για να μην την πλησιάσεις ε;… αυτή την φορά θα χάσεις εαυτέ μου… θα υποκύψεις πρώτος… χόρεψε την και φίλα την ρε !!!! Αφού την λατρεύεις )…. 

σκέψεις απερισκεψίας...

αν αισθάνεσαι πως η ζωή σου είναι μίζερη, τότε ρίξε μπόλικο αλάτι αισιοδοξίας στη σκέψη σου ...

η αισιοδοξία κάνει καλό στην υγεία ...

λέμε τώρα πως αν ....

αν πιστέψεις πως μέσα από το fb είσαι ο μεγάλος ποιητής, ο γαμάτος στοχαστής, ο τεράστιος συγγραφέας, ο μάγκας που ακολουθείται από πολλούς οπαδούς και με χιλιάδες φίλους, μάθε πως όταν κλείσεις το μόνιτορ είσαι απλά και πάλι ένα αδύναμο ανθρωπάκι ή ένα άβουλο πλάσμα μέσα σου και ξεσπάς στις ψευδαισθήσεις που σε μεθάνε μέσα από τον υπολογιστή ... όμως μάθε να σέβεσαι και να σε σέβονται ...

η πραγματικότητα σου απέδειξε πως δεν είσαι τίποτα περισσότερο από " a face in the crowd " αλλά εσύ εξακολουθείς να είσαι "κολλημένος" στην εικονική ονείρωξη  ....

Η νύχτα του βασιλιά...

- πατέρα, το βασίλειο μας καταρρέει... τα έσοδα είναι μηδαμινά και πρέπει να βρεθεί μια άμεση λύση... θα γίνει έκτακτο συμβούλιο και μάλιστα απόψε κεκλισμένων των θυρών... θα γίνει ψηφοφορία από τους συμβούλους για το ποιος θα κυβερνήσει το κάστρο για να καλύψουμε τις αδυναμίες... γέρασες πατέρα και είναι καιρός να αποσυρθείς... είναι η σειρά μου  να αναλάβω το κάστρο μας και έχω τον τρόπο μου να ...

- το κάστρο μας είπες; Μα τι λες γιέ μου; Μάλλον το κάστρο μου ήθελες να πεις... είμαι ακόμα ο βασιλιάς και οι υπήκοοι μου είναι ευχαριστημένοι... το έχω διαπιστώσει όταν τους πλησιάζω τα βράδια στα καπηλειά πίνοντας μαζί τους κρασί, κερνώντας τους σαν ένας πλούσιος άγνωστος περαστικός στα ταβερνεία τους... να σκεφτείς πως με την αμφίεση μου δεν έχει καταλάβει κανένας πως είμαι ο βασιλιάς τους και όμως πίνουν όλοι μαζί μου στην υγειά μου... λένε πως έχω μια αρχοντιά και κάποιο χάρισμα σαν τον βασιλιά τους και αν πέθαινε ποτέ αυτός, ευχαρίστως θα εξέλεξαν εμένα για την ταπεινοφροσύνη και την καλή μου την καρδιά... ελέγχω ακόμα το βασίλειο μου... μας λείπει τίποτα; Όχι... περνάμε όλοι μας πολύ όμορφα... αυτοί περνάνε φτωχά αλλά αισθάνονται σαν βασιλιάδες, και εμείς περνάμε σαν βασιλιάδες με φτωχές απαιτήσεις... τι πάει τόσο στραβά γιέ μου; Ποιος θέλει να χαλάσει τις ισορροπίες μας;... 

- θα το μάθεις πατέρα πολύ σύντομα... ετοιμάσου... το συμβούλιο θα αποφασίσει... απόψε είναι η νύχτα των μεγάλων αποφάσεων και επιλογής του θρόνου…

- μάλλον θα είναι η «νύχτα του βασιλιά» απόψε... το ήξερα πως θα ερχόταν κάποια στιγμή… δύσκολη αυτή η νύχτα και δεν θα ήθελα ποτέ να την ζήσω μα πρέπει… ετοιμάζομαι παλληκάρι μου... θέλω να με σημαδέψετε σωστά... ένα χτύπημα είναι όλα... με κοιτάς παραξενεμένος από τα λόγια μου;... λόγια μέσα από ένστικτα ενός πατέρα είναι παλληκάρι μου... να ξέρεις πως η απληστία σπέρνει μίσος και η δικαιοσύνη προμηνύει θάνατο... παλληκάρι μου μπορώ να σε φιλήσω;... πες το σαν... άστο, ξέχασε το... σε λίγο θα είμαι έτοιμος για το συμβούλιο... να ξέρεις πως μισώ τα πισώπλατα χτυπήματα γιατί ξέρω να αμύνομαι αντρίκια... «η νύχτα του βασιλιά» μας περιμένει…. 

Το συμβούλιο ξεκίνησε, ο βασιλιάς κάθισε στον θρόνο του, δεν φορούσε στέμμα αλλά το κρατούσε στο χέρι του και το εναπόθεσε στα πόδια του... κοίταζε τους συμβούλους του και το γιό του... κατηγορίες, κατηγορίες, κατηγορίες… περίμενε τις αποφάσεις τους μέσα από τα κίνητρα των λαθών του σαν βασιλιάς γιατί δεν τους επέφερε τα αναμενόμενα κέρδη και το κάστρο δεν είχε την ίδια δύναμη κύρους όπως κάποτε... όμως αυτά τα κέρδη θα ήταν η σκλαβιά για τους υπηκόους του και αυτός τους ήθελε λέφτερους... «αν είσαι λέφτερος, νοιώθεις σαν βασιλιάς και αν είσαι βασιλιάς δεν θα είσαι ποτέ λεύτερος» ήταν η φιλοσοφία του... Πόσο υπήρξε λεύτερος κατά βάθος;... οι κουρτίνες πίσω από τον θρόνο του δέσποζαν αλλά δεν έδωσε καμία σημασία... το συμβούλιο τον κατηγορούσε σε πολλά πράγματα, όλοι έλεγαν πως υπήρξε κακός οικονομικός διαχειριστής και πως το βασίλειο κατέρρεε... όλα ήταν εναντίον του και ζητούσαν την αποχώρηση του καταδικάζοντας τον ερήμην για τις πράξεις του... ο βασιλιάς τους άκουσε και μετά κοίταξε τις κουρτίνες... η σειρά του να απολογηθεί... 

- σύμβουλοι χαίρομαι που με κατηγορείτε και με σπιλώνετε, όμως σκεφτείτε τι πράξατε και τι έπραξα... σας εμπιστεύτηκα, σας χάρισα το δικαίωμα των αποφάσεων και μου χαρίσατε την απληστία σας... εγώ έφτιαξα αυτό το κάστρο!!! Eγώ σας έκανα να ζείτε στην ευμάρεια! Eγώ σας έμαθα να ζείτε πλουσιοπάροχα αχάριστοι!... υπάρχει όμως και η απληστία... βάλατε λόγια στο γιό μου, τον επιρρεάσατε  και θέλετε να κερδίσετε τα πάντα μέσα από τη νεανική αθωότητα του... αχάριστοι... κάντε την κίνηση των δακτύλων... δείξτε με σαν ένοχο! … καταδικάστε με! Περιμένω το πισώπλατο χτύπημα πίσω από τις κουρτίνες... το ίδιο σύστημα δεν έκαναν και οι προγενέστεροι σας; Αλήθεια, που είναι ο γιος μου; Γιατί δεν είναι εδώ μαζί μας; Που πήγε; Θα σας πω κάτι… Ακριβώς από πάνω μας υπάρχει ένας τεράστιος πίνακας που δείχνει ένα χωριό με τους υπηκόους μου … έχει να σας υποδείξει κάτι αυτή η ζωγραφιά; Μάλλον όχι …ονόμασα αυτόν τον πίνακα «δικαιοσύνη» και μέσα από αυτόν τηρώ τους νόμους…αυτός θα μας κρίνει απόψε…

οι σύμβουλοι τον κοίταξαν ειρωνικά σε όσα έλεγε για αυτόν τον άψυχο πίνακα με τις καρικατούρες των χωρικών... τα είχε εντελώς χαμενα ο βασιλιάς τους… άκου πίνακας της δικαιοσύνης… σιώπησαν όλοι περιμένοντας μια σωστή απάντηση από τα χείλη του, όμως ο βασιλιάς σηκώθηκε από τον θρόνο του αποφασισμένος... πλησίασε ένα φρουρό, τον κοίταξε αυστηρά στα μάτια και έβγαλε το ξίφος από την θήκη του στρατιώτη... ο στρατιώτης ακίνητος κοίταξε στα μάτια τον βασιλιά και του ψιθύρισε... 

- βασιλιά μου, υπήρξα πάντα πιστός σε σένα... είναι η δική σου νύχτα…

Ο βασιλιάς του χαμογέλασε, κράτησε ο σπαθί σφιχτά στην παλάμη του και του ψιθύρισε με τη σειρά του... 

- ετοιμάσου... θα δουν πολλά τα μάτια σου απόψε... πρέπει να δοθεί δικαιοσύνη... είναι πολύ δύσκολη αυτή «η νύχτα του βασιλιά»…

Με σταθερές κινήσεις κατευθύνθηκε προς τις κουρτίνες πίσω από τον θρόνο του... κοίταξε τους συμβούλους του και με αυστηρό ύφος τους είπε...

- ο βασιλιάς πρέπει να έχει συναισθήματα; Δεν πρέπει... ο βασιλιάς πρέπει να είναι λέφτερος; Δεν πρέπει... ο βασιλιάς πρέπει να είναι άβουλος; Δεν πρέπει... ο βασιλιάς πρέπει να σκοτώσει τον σπόρο της απληστίας; Πρέπει... ένας βασιλιάς αν σκοτώσει μέρος από τη ζωή του πρέπει να πονάει; Δεν πρέπει... παραστάσεις είναι όλα πίσω από κουρτίνες... πρέπει να... γαμώτο... όμως ένας βασιλιάς πρέπει να ξέρει να πολεμάει... βγες έξω γιε μου... θέλω να με χτυπήσεις εσύ πρώτος... βγες έξω! 

Η κουρτίνα άνοιξε και ο γιος του έκανε την εμφάνιση του μαζί με δέκα στρατιώτες... ο βασιλιάς δεν εξεπλάγη και με απόλυτη σιγουριά του είπε…

- μπα; Eσύ με τόσα νιάτα και δύναμη έχεις δέκα πάνοπλους στρατιώτες δίπλα σου; Φοβάσαι να  τα βάλεις μόνος σου μαζί μου; Λες να σε φοβάμαι αχάριστε σπόρε της ζωής μου; Η μητέρα σου πιστεύεις πως θα σε καμαρώνει εκεί που είναι; Πέθανε όταν ήσουν οκτώ χρόνων... σε λάτρεψε τόσο πολύ όσο και εγώ... δεν ήταν από βασιλικό αίμα αλλά υπήρξε ανθρώπινη και απλή υπήκοος... την αγάπησα για την απλότητα της και την έκανα βασίλισσα... αλλά πόσο μπορεί να κρατήσει το όνειρο; Ο θεός την πήρε μαζί της μα εγώ σε ανάθρεψα όσο πιο καλά μπορούσα... σε έμαθα τις αξίες της ζωής μέσα από τη μόρφωση και την βιωματική πραγματικότητα, αλλά οι σύμβουλοι μου σε μύησαν στην αχαριστία και την απληστία... απόψε είναι η νύχτα μου... είναι «η νύχτα του βασιλιά»... απόψε θα μάθεις τι σημαίνει δικαιοσύνη... ένας βασιλιάς πρέπει να είναι δίκαιος και αμερόληπτος... ο βασιλιάς πρέπει να σπέρνει και να θερίζει χωρίς συναισθηματισμούς και στην ανάγκη να σκοτώσει ο ίδιος αυτό που θέλει να τον σκοτώσει... θες την βασιλεία μου; Θα την αποχτήσεις αλλά με την αξία σου ή με το σπαθί σου... σήκωσε το ξίφος σου να αναμετρηθούμε... είναι «η νύχτα του βασιλιά» απόψε... δεν υπήρξαν ποτέ δύο βασιλιάδες στο ίδιο βασίλειο... περιμένω την κίνηση σου... μια στρατηγική είναι όλα πρίγκιπα…παίζουμε στην ίδια σκακιέρα… έκανα την πρώτη κίνηση… δική σου η επόμενη…

Ο γιός κοίταξε τον πατέρα του ψυχρά με βλέμμα απληστίας για την κατάκτηση του θρόνου και έβγαλε το σπαθί από την θήκη του... έκανε ένα βήμα μπροστά, το σήκωσε και ετοιμάστηκε να τον χτυπήσει... ο βασιλιάς με μια κίνηση του σπαθιού του, κόβει τον καρπό από το χέρι του γιού του... αυτός μένει εμβρόντητος από την ευελιξία και την απρόσμενη κίνηση του πατέρα του βάζοντας τις φωνές από τον πόνο κοιτώντας την παλάμη του κάτω στο πάτωμα... Οι στρατιώτες ορμούν πάνω του αλλά όλοι πέφτουν νεκροί από απανωτά βέλη που δέχονται από ψηλά... οι σύμβουλοι έντρομοι κοιτάζουν το πάνω μέρος της σάλας του συμβουλίου και περίπου είκοσι τοξοβόλοι από το πουθενά είχαν κάνει την εμφάνιση τους... ήταν φιγούρες από τον πίνακα που ζωντάνεψαν παίρνοντας θέση και αποφάσεις δικαιοσύνης, κάτι σαν φαντάσματα που ζωντάνεψαν... δεν ήταν ντυμένοι με στολή, αλλά απλοί ρακένδυτοι χωρικοί... χαμήλωσαν τα τόξα τους, έκαναν ένα βήμα πίσω και πήραν την ίδια στάση που συμπλήρωνε τον πίνακα με τις φιγούρες τους... κοίταζαν ξανά στο πουθενά λες και δεν συνέβη τίποτα... απλά κοίταζαν... ο πίνακας πάντα στη θέση του δέσποζε πάνω από τα κεφάλια όλων παραμένοντας άψυχος… ο βασιλιάς κοίταξε τους συμβούλους του και τον αιμόφυρτο γιό του... τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήταν ψυχρά και έδειχνε αποφασισμένος για όλα... έφτασε κοντά τους κρατώντας με δύναμη το σπαθί και τους είπε...

-Απόψε είναι «η νύχτα του βασιλιά»... ξέρω να μεταμορφώνομαι από βασιλιάς σε κτήνος και από κτήνος σε βασιλιά... σας χάρισα τα πάντα, σας εμπιστεύτηκα και με εκμεταλλευτήκατε... η νύχτα είναι δική μου και την θέλω όλη δική μου... παίζουμε μέχρις εσχάτων απόψε…

Πλησίασε στον θρόνο του, σήκωσε το στέμμα του και το εναπόθεσε στα πόδια του γιού του λέγοντας του...

- φόρεσε το στέμμα γιέ μου... αν είσαι ικανός να το φορέσεις τότε το βασίλειο είναι δικό σου... όμως είναι βαρύ και θέλει δύο χέρια για να το σηκώσεις και να το φορέσεις πάνω σου... δικό σου το στέμμα...

Ο γιός έντρομος κοίταξε το στέμμα μα δεν το έβαζε κάτω... γονατιστός προσπάθησε με το ένα του χέρι να το σηκώσει αλλά δεν τα κατάφερνε... προσπαθούσε με πείσμα αλλά μάταια... στο τέλος ξέσπασε σε λυγμούς κλωτσώντας με δύναμη το στέμμα... βαρύ το φορτίο... ο πατέρας του απλά του είπε με φωνή χωρίς συναίσθημα...

- είδες πόσο δύσκολη είναι η βασιλεία άπληστε;... ο λαός αποφασίζει για την τύχη σου απόψε γιέ μου... ότι ονειρεύτηκες μεταμορφώθηκε σε εφιάλτη... θα ήθελα να σε αποτελειώσω εγώ ο ίδιος αλλά ο λαός μου θα αποφασίσει για σένα και τους συμβούλους μου... άλλωστε δεν αποφάσιζα εγώ, αλλά ο ίδιος ο λαός μου όταν βρισκόμουν μαζί τους σαν άγνωστος περαστικό ξένος μαζί τους γιατί τους θέλω όλους ευτυχισμένους... η «νύχτα του βασιλιά» διψάει για  «δικαιοσύνη»...  

Ο γιός έντρομος κοίταξε ψηλά και είδε τους χωρικούς με τα βέλη τους να τον σημαδεύουν... απανωτά βέλη τον κάρφωναν και τον ξέσκιζαν ώσπου έπεσε νεκρός... οι σύμβουλοι έντρομοι άρχισαν να τρέχουν προς την μεγάλη πόρτα για να ξεφύγουν αλλά μια δεύτερη βροχή από βέλη τους αποδεκάτιζε... η σάλα γέμισε πτώματα και αίμα παντού... ο φρουρός της πόρτας στεκόταν πάντα σιωπηλός και ακίνητος σε όσα έβλεπε... οι τοξότες και πάλι φορέθηκαν στο τοπίο του πίκακα της δικαιοσύνης... ο βασιλιάς περπάτησε προς το κουφάρι του γιού του, έσκυψε, και με τα δυό του χέρια έπιασε το στέμμα και το φόρεσε... πλησίασε τον φρουρό και του παρέδωσε το ξίφος... αυτός ακίνητος, αγέρωχος και πάντα πιστός στο καθήκον του... έμεινε μόνος του και κάθισε στο θρόνο του... κοίταζε γύρω του τα απομεινάρια, σηκώθηκε και περπάτησε προς τη βεράντα... αισθανόταν πολύ αποπνικτικά σε αυτή τη σάλα της δικαιοσύνης... ένα δροσερό αεράκι τον έκανε να παίρνει βαθιές ανάσες ανακούφισης... κοίταξε τα αστέρια και το ολόγιομο φεγγάρι, σήκωσε τα χέρια του ψηλά προς τον ουρανό και φώναξε...

- είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος δίκαιος βασιλιάς! Έχει συναισθήματα αλλά δεν πρέπει να το δείχνει... πονάω που έχασα το γιό μου αλλά δεν  πρέπει να το δείχνω... κλαίω μέσα μου, όμως δεν θα δει κανένας το δάκρυ μου... υποφέρω πολύ μα πρέπει να είμαι ο βασιλιάς... ευχή και κατάρα είναι όλα... ζεις για να υποφέρεις, ζεις γιατί σε επέλεξαν και αυτό είναι το τίμημα μου... ο λαός μου έσπειρε τη δικαιοσύνη γιατί αυτό τον σπόρο τους χάρισα μέσα από τα συναισθήματα μου... απόψε ήταν μια αλλιώτικη νύχτα, η πιο δύσκολη νύχτα της ζωής μου... όμως εαυτέ μου προχωράμε... κοιμήσου λαέ μου… δεν θα ήθελα ποτέ να μάθεις πόσο δύσκολη ήταν αυτή η αλλιώτικη η «νύχτα του βασιλιά» σας … κοιμήσου εαυτέ μου… κοιμήσου με το ζόρι βασιλιά μου…